01-29-2014, 09:09 AM
Alice نوشته: تعریفش رو شنیدم. در مورد هیچکاک نقطه‌ی اوج تمام هنرش بدون هیچ شکی سایکو بود.
درواقع یکی از فیلمهایی که من رو نابود کرد همین روانی بود! تمامی عناصری که برای "ترس"
مخاطب باید فراهم باشه به وفور در فیلمنامه و تکنیک‌های ساختاری فیلم دیده می‌شد.
شرمنده من آخرین فیلمی که دیدم توی سینما بود (:e108:) با عنوان "آیینه‌های رو به رو".
البته به اجبار دوستان بود اگرنه من سینماهای ایران رو کلا به رسمیت نمی‌شناسم.
--------
خوب ایرانبانو هم که بله رو گفت و بزودی تاپیک استارت می‌خوره، من پیشنهادم اینه که
شهریار هم نامنویسی کنه و آواتارش رو قرار بده و بعد بره مسافرت. من هم که ظاهرا دوستان
از همین آواتار بلوندی خوششون امده.
تصحیح می‌کنم این برای پارسال بود، بعد از اون یه فیلم سینمایی
هم از بهمن قبادی دیدم با عنوان "فصل کرگدن" که چیزی در حد فاجعه بود. :)
درست است،من سایکو را سالها پیش(به گمانم در دوران نو جوانی دیدم) و اتفاقا به تازگی هم می خواهم برای بار دوم آنرا ببینم.
خب من آخرین فیلم ایرانی ای که دیدم جدایی نادر از سیمین بود که آن هم چنگی به دل نزد،در مورد فصل کرگدن هم راست می گویی،تنها "فاجعه" به درستی این فیلم را توصیف می کند،اتفاقا چند روزی هم در نت بحث داشتیم با دیگران که این فیلم به واقع آشغال بود و ایشان به سبب رگ آریایی همچنان در حال دفاع از این فیلم مزخرف بودند.
![[-]](https://daftarche.com/images/bootbb/collapse.png)