اونطور که من فهمیدم، نیچه میگه ما (یعنی خودش و امثال خودش) میدونیم که نه خدایان باستان وجود دارن و نه اون خدای گستاخی که با ادعای یگانه بودنش بقیه خدایان رو اونقدر خندوند که از خنده مردن! اما ما به خدای نوینی نیاز داریم که "هنوز زاییده نشده"، و به این ترتیب نیچه راه خودش رو برای طرح مفهوم محوری ابرانسان باز میکنه.