kourosh_bikhoda نوشته: فکر نمیکنم آغازگر جستار به دنبال بحث جدی باشه ولی خب من پرسشمو مطرح میکنم: چه چیزی فطری است و چه چیزی فطری نیست؟

آنچه که انسان در خودش می یابد و وجدان و شهود می کند را فطری می گویند
مانند بسیاری از مسائل اخلاقی و نظری

ahlobit نوشته: آنچه که انسان در خودش می یابد و وجدان و شهود می کند را فطری می گویند
مانند بسیاری از مسائل اخلاقی و نظری

فطری به هر آگاهی یا قضاوتِ ناخودآگاهِ پرورش‌نیافته یا غیرانتخابی و پیشینی یا آغازی در یک ذهن پیش از پیدایی‌اش، گفته می‌شود که در رابطه با غریزه‌ای نباشد!
چنین چیزی موجود نیست!

ahlobit نوشته: آنچه که انسان در خودش می یابد و وجدان و شهود می کند را فطری می گویند
مانند بسیاری از مسائل اخلاقی و نظری

بنابراین باید قبول کنیم وجود خدا برای بعضی فطری است و برای بعضی فطری نیست.
چون هرکسی که به درون خودش مینگرد یک برداشت از وجودخدا دارد!

Dariush نوشته: فطری به هر آگاهی یا قضاوتِ ناخودآگاهِ پرورش‌نیافته یا غیرانتخابی و پیشینی یا آغازی در یک ذهن پیش از پیدایی‌اش، گفته می‌شود که در رابطه با غریزه‌ای نباشد!
چنین چیزی موجود نیست!

پس راه تشخیص دقیق و تفکیک اعمال فطری و غیر فطری چه میتواند باشد
اشتراک بین تمامی ان گونه جانوری؟البته به شرط یکسان بودن محیط زیستی.مثلن نبودن تحت فشار برای ترک یک غریزه....
اگر تحت فشار قرار گیرد گمان کنم بعد از رهاسازی دوباره سرجای اولش برمیگردد؟!

بحث فطری بودن یا نبودن خدا بر این مبنا که فردی در موقع ضعف خدا را صدا میزند پس خدا هست بازی با کلمات است نه استدلال. مثلا یک شیعه شاید در لحظه سقوط هواپیما بگوید یا علی یا حسین یا ابوالفضل خب آیا اینها فطری هست؟ اگر فطری هست چرا بقیه اینها را نمیگویند؟ آیا علی و حسین و ابوالفضل قدرتی دارند؟ اصلا چرا میگوییم خدا چرا نمیگوییم خدایان؟ اگه فطرتی وجود دارد و فطرت فصل مشترک هست پس این همه اختلاف در اصل مطلب وجود خدا یا خدایان در طول تاریخ بین دین باوران برای چیست؟

ahlobit نوشته: آنچه که انسان در خودش می یابد و وجدان و شهود می کند را فطری می گویند
مانند بسیاری از مسائل اخلاقی و نظری

بسیار خب. فطری بودن یک یافته چه تاثیری در زندگی انسان داره؟ آیا هر چیزی که فطری باشه صحیحه؟ یا ما به ازاء خارجی داره؟ یا اخلاقیه؟ به طور کلی حکم "یافته های فطری" چیست؟

agn0stic نوشته: مثلا یک شیعه شاید در لحظه سقوط هواپیما بگوید یا علی یا حسین یا ابوالفضل خب آیا اینها فطری هست؟ اگر فطری هست چرا بقیه اینها را نمیگویند؟ آیا علی و حسین و ابوالفضل قدرتی دارند؟

خب البته یاعلی و یا ابوالفضل گفتن و استمداد از این فرزندان خدا منافاتی با باور به خدا و وجود خدا و اثبات وجود خدا از طریق برهان فطری نداره.

kourosh_bikhoda نوشته: خب البته یاعلی و یا ابوالفضل گفتن و استمداد از این فرزندان خدا منافاتی با باور به خدا و وجود خدا و اثبات وجود خدا از طریق برهان فطری نداره.

اینکه علی و حسین و ابوالفضل قدرتی دارند یک بحث درون دینی هست که به نظر من اثبات قدرت این افراد یعنی تبدیل اینها به خدایان. اگر قرار بود اینها واسطه بشوند پس چرا الله اکبر گفته شد؟ سنی ها یک حدیث جالبی دارند که در آن علی میگوید هرگاه به سراغ خدا میروی کسی را واسطه نکن. ولایت ائمه شیعه منافاتی با باور به خدا ندارد اما قدرت داشتن آنان با باور به خدای واحد تضاد دارد. دیدگاه شیعیان شرک است همانطور که دیدیم احمدی نژاد در آخرین سفر خارجیش وقتی به حرم کاظم رفت رو به حرم سجده کرد اما هیچکدام از مراجع تقلید تشیع به حرکت او اعتراضی نکردند.

onali نوشته: پس راه تشخیص دقیق و تفکیک اعمال فطری و غیر فطری چه میتواند باشد
اشتراک بین تمامی ان گونه جانوری؟البته به شرط یکسان بودن محیط زیستی.مثلن نبودن تحت فشار برای ترک یک غریزه....
اگر تحت فشار قرار گیرد گمان کنم بعد از رهاسازی دوباره سرجای اولش برمیگردد؟!

این کاری‌ست که کسی که می‌خواهد از بودنِ یک چیزِ فطری به درستی‌اش برسد، باید بکند. یعنی اوست که باید تمایزِ آن را با غریزه نشان دهد وگرنه در موردِ درستی یا نادرستیِ یک چیزِ فطری اساسا نمی‌توان بحث کرد.

agn0stic نوشته: اگر قرار بود اینها واسطه بشوند پس چرا الله اکبر گفته شد؟ سنی ها یک حدیث جالبی دارند که در آن علی میگوید هرگاه به سراغ خدا میروی کسی را واسطه نکن. ولایت ائمه شیعه منافاتی با باور به خدا ندارد اما قدرت داشتن آنان با باور به خدای واحد تضاد دارد.

اینها بحث ما نیست. بحث ما اون تیکه بلد شده هست.

kourosh_bikhoda نوشته: بسیار خب. فطری بودن یک یافته چه تاثیری در زندگی انسان داره؟ آیا هر چیزی که فطری باشه صحیحه؟ یا ما به ازاء خارجی داره؟ یا اخلاقیه؟ به طور کلی حکم "یافته های فطری" چیست؟

2 حالت دارد یا یافته های شهودی انسان مطابق با واقع است یا نیست
اگر مطابق با واقع باشد که هو المطلوب
و اگر مطابق با واقع نباشد و نتوان درباره ی یافته های شهودی نظری داد و باید انکار یا سکوت کرد دیگر در تمام علوم و محسوسا و تمام سخنان انسانی بسته شود و اصلا نباید حتی ارتباط بین انسانها برقرار شود جون پیش فرض ارتباط فهم دوسویه است.

بگذریم از اشکال زیر که فرد همان وقتی که می گوید من شک دارم که واقعیتی باشد یا هیچ واقعیتی نیست خود دارد بیان یک واقعیتی را می کند.
و در حقیقت دارد متناقض حرف می زند.
مانند کسی که فریاد می زند من لالم