بله گویا دو آیه به یکدیگر مربوط اند!!
اما چرا به جای واژه ی عسل از شراب(نوشیدنی) استفاده شده؟
ضمن اینکه این شراب نوشی در نظر الله چندان بد هم نبوده وگرنه چرا باید به مومنین در بهشت وعده ی نوشیدن شرابهای گوارا بدهد؟
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا
نیکو کاران عالم در بهشت از شرابی نوشند که دارای ترکیب کافور است(دهر 5)
بالاخره این شراب بد است یا خوب؟!!

iranbanoo نوشته: بله گویا دو آیه به یکدیگر مربوط اند!!
اما چرا به جای واژه ی عسل از شراب(نوشیدنی) استفاده شده؟
ضمن اینکه این شراب نوشی در نظر الله چندان بد هم نبوده وگرنه چرا باید به مومنین در بهشت وعده ی نوشیدن شرابهای گوارا بدهد؟
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا
نیکو کاران عالم در بهشت از شرابی نوشند که دارای ترکیب کافور است(دهر 5)
بالاخره این شراب بد است یا خوب؟!!

آیه مورد نظر شما در زمینه سودمند دانستن مشروبات الکلی باید آیه 67 سوره نحل باشه...در آیات 68 و 69 به زنبور عسل اشاره داره و اونجا هم واژه "شراب" رو به کار می بره که معنی "نوشیدنی" میده اما مشروبات الکلی رو با لفظ "خمر" یا "سکر" قرآن اشاره میکنه همیشه !!

من یک سوالی برام پیش اومده !
توی عربستان مگه انگور پیدا میشده ؟

sonixax نوشته: من یک سوالی برام پیش اومده !
توی عربستان مگه انگور پیدا میشده ؟

احتمالا بیشتر با خرما و مخلفاتش کار میکردن برادران صدر اسلام !! انگور هم اگه لازم میشده میتونستن از جای دیگه بخرن بیارن

من یادم است آن اولها مقاله‌ای از آرش بیخدا میخواندم که در آن علت تحریم شراب و قمار توسط محمد را داشتن ماشین جنگی بدون احساس انسانی و کارایی بیشتر دانسته بود،با اینکه بگمانم مدارک درباره قضاوت در این مورد خاص کم است ولی بیراه نیست این قضاوت مخصوصا که این حکم با احکام کپی پیست شده از مسیحیت و یهودیت و حتی رسوم خود قریش هم متفاوت بنظر میرسد.

با درود
ناخدا بلوچ هستم
این اولین نوشته بنده در این انجمن میباشد

آیا محمد شراب می نوشید؟

بررسی احادیث

صحیح مسلم کتاب 23 شماره حدیث 4972 لینک
ابن عباس گزارش داد که نبیذ برای رسول خدا در مشک تهیه شده بود
صحیح مسلم > الاشربه > فی شرب النبیذ شماره حدیث 3753 لینک تصویر حدیث

هنگامی که با رسول خدا بودیم از یکی از مردان چیزی برای نوشیدن به وی تعارف کرد گفت : ای رسول خدا ما میتوانیم شراب برای نوشیدن به شما دهیم؟ او گفت بله (این حدیث از ترجمه انگلیسی حذف شده است)

همچنین نگاه شوده به اینجا

معنی نبیذ در لغت نامه

• ECTACO Arabic dictionary
  
• Babylon Online Dictionary
  
• LivingSoft Bilingual Dictionary
  
• Google Translate
  
  که به شراب انگور ترجمه شده هست
  
  همچینین:
  

نقل قول:معنای نبیذ در کتب اهل سنت :

و نبیذ را اهل لغت ، این گونه معنا كرده‌اند :
وإنما سمی نبیذا لأن الذی یتخذه یأخذ تمرا أو زبیبا فینبذه فی وعاء أو سقاء علیه الماء ویتركه حتى یفور [ ویهدر ] فیصیر مسكرا .
تاج العروس ، ج5 ، ص500 ، ماده نبذ .
به آن نبیذ گفته می شود ، زیرا کسی که آن را درست می کند خرما و کشمش را گرفته و آن ها را در ظرف یا مَشکی ریخته و سپس بر روی آن آب می ریزد . و آن را می گذارد تا (خود به خود) جوشیده و سر برود ؛ كه در این صورت مست كننده می‌شود .
و محیی الدین نووی در كتاب المجموع می‌نویسد :
واما الخمر فهی نجسة لقوله عز وجل ( إنما الخمر والمیسر والأنصاب والأزلام رجس من عمل الشیطان ) ولأنه یحرم تناوله من غیر ضرر فكان نجسا كالدم واما النبیذ فهو نجس لأنه شراب فیه شدة مطربة فكان نجسا كالخمر .
المجموع ، محیى الدین النووی ، ج 2 ، ص 563 .
اما شراب نجس است ؛ زیرا خداوند عز و جل فرموده است : " شراب و قمار و بت ها وتیرهای قرعه پلیدند و از عمل شیطانند" و نیز به این علت که نوشیدن آن اگر ( ترک آن ) ضرر نداشته باشد ، حرام است ؛ پس مانند خون نجس است ؛ و اما نبیذ ، پس آن نیز نجس است ؛ زیرا شرابی است که غلیظ شده و به طرب می آورد ؛ از این رو ، مانند شراب نجس است.

با درود به Nakhoda_balooch گرامی و خوش آمد گویی...

من هم در این پست با ارجاع به منابع اسلامی معنای "نبیذ" رو آورده بودم.

اسلام شناسی: آیا می


آیا می‌دانید که محمد شراب را نوشیده و با شراب وضو گرفته است؟



همانگونه که پیشتر هم بیان کردم نوشیدن شراب در ابتدای اسلام آزاد بود، حلال بودن این ماده در آغاز پیدایش اسلام نشان از این دارد اسلام حلال بودن آن را در دو دین ابراهیمی دیگر تأیید می‌نماید، به نظر می‌رسد که تحریم آن بر اساس اتفاقاتی بوده که در زمان محمد روی داده است؛ همین موضوع خود اولین نقض کننده‌ی این ادعاست که حلال خدا تا ابد حلال و حرام خدا نیز تا ابد حرام؛ چرا الله خدای مسلمانان که گفته می‌شود تنها خدای واقعی است در ابتدای پیدایش بشر شراب را تا زمان محمد بر همه‌ی انسانها حلال کرده است؟ آیا انسانهای پیش از محمد هنوز به مرحله‌ی تکامل نرسیده بودند یا اینکه نظر الله بر اثر امور روزمره‌ای که بر بندگانش می‌گذرد عوض می‌شود؟ آیا الله در این زمان است که متوجه پلیدی شراب می‌شود؟ آیا الله هم برای تدبیر امور نیاز به تجربه دارد؟

اما مراحل تحریم شراب:
در مرحله نخست الله متوجه می‌شود که مسلمین هنگام نماز نباید شراب را بنوشند:
[B] یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَأَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَلاَ جُنُبًا إِلاَّ عَابِرِی سَبِیلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَیَمَّمُواْ صَعِیدًا طَیِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَأَیْدِیكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا[/B](نساء/43) اى كسانى كه ایمان آورده‏اید در حال مستى به نماز نزدیك نشوید تا زمانى كه بدانید چه مى‏گویید و در حال جنابت مگر اینكه راهگذر باشید تا غسل كنید و اگر بیمارید یا در سفرید یا یكى از شما از قضاى حاجت آمد یا با زنان آمیزش كرده‏اید و آب نیافته‏اید پس بر خاكى پاك تیمم كنید و صورت و دستهایتان را مسح نمایید كه الله بخشنده و آمرزنده است.
آنگونه که گفته می‌شود سبب این تحریم هم مست بودن علی ابن ابیطالب در نماز است؛ طبری در تفسیر این آیه می‌نویسد که عبدالرحمن ابن عوف که از بازرگانان شراب بود علی ابن ابیطالب و تعدادی از دوستانش را برای شام دعوت کرده بود، او در این دعوت از آنان علاوه بر غذا با شراب هم پذیرائی نمود، آنان پس از صرف شام علی را به عنوان پیش نماز جلو انداختند و او هم سوره‌ی کافرون کاملا اشتباه و درهم خواند، این خبر به گوش محمد رسید و او هم آیه‌ی تحریم نوشیدن شراب را در هنگام نماز بیان نمود؛ این پرسش پیش می‌آید که آیا خود محمد هم شراب نوشیده است؟:
درصحیح مسلم / كتاب الحج / باب وجوب المبیت بمنى لیالی ایام التشریق والترخیص فی تركه لاهل السقایه از قول بکر بن عبدالله المزنی می‌گوید که با ابن عباس در کنار کعبه نشسته بودیم پس بادیه نشینی آمد و گفت: می‌بینم که به پسر عمویتان عسل و شیر می‌دهید و خودتان شراب انگور می‌نوشید، آیا خود نیاز دارید یا بخیلی سبب آن است، ابن عباس گفت که الحمدلله نه نیازمندیم و نه بخیل، پیامبر بر میل خویش است و پشتش اسامه بود، پس در ظرفی شراب را ریخت و او نوشید....(1)
باز در صحیح مسلم /كتاب الأشربة / باب فی شرب النبیذ وتخمیر الإناء، حدیثی را بیان می‌نمایند که به محمد شراب را تعارف می‌کنند و او هم می‌نوشد(2)
در سنن نسائی کتاب الاشربه/ باب ذکر الاخبار التی اعتل بها من اباح شراب السکر حدیثی واضح وجود دارد که بیان می‌نماید محمد شراب انگور را نوشیده است(3) و باز در همین باب حدیثی وجود دارد که محمد شخصی در هنگام طواف که محمد شراب را می‌دهد و او پس از نوشیدن به دلیل بد مزه بودن آن شراب آن را به صاحبش بر می‌گردند(4)
در سنن بیهقی جلد 8 حدیث شماره 15969 از قول عایشه نوشته شده است که اگر شراب انگور پیامبر تند (تلخ زیاد) می‌شد من آنرا با کشمش ترش مخلوط می‌کردم(5)
در مسند احمد ابن حنبل حدیث شماره 1594 بیان شده که محمد در تاریکی شب با شراب وضو گرفته است(6)

ابن ماجه قزوینی (207 - 273 قمری) هم چنین حدیثی را که دال بر وضو گرفتن محمد با شراب است را بیان می‌نماید(7)
تا اینکه شراب به صورت قطعی حرام و نوشیدن آن را عمل شیطان توصیف نمود:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالأَنصَابُ وَالأَزْلاَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/90) اى كسانى كه ایمان آورده‏اید شراب و قمار و بتها و تیرهاى قرعه پلیدند [و] از عمل شیطانند پس از آنها دورى گزینید باشد كه رستگار شوید.
محمد بنا به دلایلی شراب را تحریم نمود، اما برای مؤمنان وعده داده است که پس از مرگ بهترین نوشیدنی‌ها را خواهند نوشید، نوشیدنی که شخص الله ساقیش خواهد بود:
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (انسان/21) جامه‏هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر پوشیده‌اند و النگوی آنان دستبندهاى نقره‌ای است و پروردگارشان نوشیدنی پاک به آنان مى‏نوشاند.
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ (واقعه/19)كه از آن نه سردرد می‌گیرند و نه مست می‌شوند.
البته همراه با سکس با دختران و پسران نوجوان زیباروی است.
شاید گفته شود که نبیذ مشروب الکلی نیست و چیزی مانند شربت بوده است؛ در پاسخ باید گفت که نبیذ در زبان عربی دقیقا به شراب انگوری گفته می‌شود که از تخمیر آن به دست آمده باشد که طبعا الکلی است، سایت ویکی پدیای عربی در بیان و شرح نبیذ گفته که از قدیمی‌ترین انواع مشروبات الکلی در تاریخ بشر است(8).
معجم الوسیط که از معتبرترین کتب در زمینه شناخت معانی در زبان عربی است می‌گوید که می گوید که نبیذ شرابی است که از شیره‌ی انگور یا خرما که گذاشته شده تا تخمیر گردد به دست می‌آید(9).

==============================================
==============================================
پاورقی
(1)
وحدثنی [B]محمد بن المنهال الضریر حدثنا[B]یزید بن زریع[B]حدثنا [B]حمید الطویل [B]عن [B]بكر بن عبد الله المزنی[B]قال [B][B]كنت جالسا مع ابن عباس عند الكعبة فأتاه أعرابی فقال ما لی أرى بنی عمكم یسقون العسل واللبن وأنتم تسقون النبیذ أمن حاجة بكم أم من بخل فقال ابن عباس الحمد لله ما بنا من حاجة ولا بخل قدم النبی صلى الله علیه وسلم على راحلته وخلفه أسامة فاستسقى فأتیناه بإناء من نبیذ فشرب وسقى فضله أسامة وقالأحسنتم وأجملتم كذا فاصنعوا فلا نرید تغییر ما أمر به رسول الله صلى الله علیه وسلم.[/B][/B][/B][/B][/B][/B][/B][/B][/B]
[B][B][B][B][B] (2)
كنا مع رسول الله ‏ ‏صلى الله علیه وسلم ‏ ‏فاستسقى فقال رجل یا رسول الله ألا ‏ ‏نسقیك ‏ ‏نبیذا ‏ ‏فقال بلى قال فخرج الرجل ‏ ‏یسعى فجاء ‏ ‏بقدح ‏ ‏فیه ‏ ‏نبیذ ‏ ‏فقال رسول الله ‏ ‏صلى الله علیه وسلم ‏ ‏ألا ‏ ‏خمرته ‏ ‏ولو ‏ ‏تعرض علیه عودا ‏ ‏قال فشرب.
(3)
اخبرنا الربیع بن سلیمان قال حدثنا اسد بن موسى قال حدثنا حماد بن سلمه عن ثابت عن أنس (رض) قال: كان لام سلیم قدح من عیدان فقالت سقیت فیه رسول الله (ص) كل الشراب الماء والعسل واللبن والنبیذ…

(4)
اخبرنا ‏زیاد بن ایوب ‏قال حدثنا ‏هشیم ‏قال انبانا ‏العوام ‏عن ‏عبد الملك بن نافع ‏قال قال ‏إبن عمر ‏رأیت رجلا جاء الى رسول الله (ص) ‏بقدح فیه ‏نبیذ ‏وهو عند الركن ودفع الیه القدح فرفعه إلى ‏فیه ‏فوجده شدیدا فرده على صاحبه فقال له رجل من القوم یا رسول الله أحرام هو فقال علی بالرجل فأتی به فأخذ منه القدح ثم دعا بماء فصبه فیه فرفعه إلى ‏فیه ‏فقطب ثم دعا بماء أیضا فصبه فیه ثم قال ‏إذا اغتلمت علیكم هذه الأوعیة فاكسروا متونها بالماء.

[B](5)

أخبرنا أبوالحسن بن عبدان أنبأ أحمد بن عبید ثنا أبوحصین محمد بن الحسین ثنا علی بن حكیم الأودی ثنا شریك عن مسعر عن موسى بن عبدالله بن یزید الأنصاری عن عائشة (ر) قالت: كنت إذا اشتد نبیذ النبی (ص) جعلت فیه زبیباً یلتقط حموضته،قال الشیخ وعلى مثل هذه الصفة كان نبیذ عمر بن الخطاب وغیره من الصحابة (ر) ألا ترى أن عمر رضی الله عنه إنما أحل الطلاء حین ذهب سكره وشره وحظ شیطانه .
(6)
حدثنا ‏یحیى بن إسحاق ‏‏حدثنا ‏إبن لهیعة ‏عن ‏قیس بن الحجاج ‏عن ‏‏حنش الصنعانی ‏عن ‏‏إبن عباس ‏عن ‏عبد الله بن مسعود أنه كان مع رسول الله (ص) ‏‏لیلة الجن فقال له النبی (ص) ‏‏یا ‏عبد الله ‏أمعك ماء قال معی نبیذ فی ‏إداوة ‏فقال اصبب علی فتوضأ قال فقال النبی (ص)‏ ‏یا ‏عبد الله بن مسعود ‏شراب وطهور.

(7)

حدیث شماره 379
حدثنا ‏العباس بن الولید الدمشقی ‏حدثنا ‏مروان بن محمد ‏حدثنا ‏إبن لهیعة ‏حدثنا ‏قیس بن الحجاج ‏عن ‏حنش الصنعانی ‏عن ‏عبد الله بن عباس ‏أن رسول الله (ص) ‏قال ‏لابن مسعود ‏لیلة الجن ‏معك ماء قال لا إلا ‏نبیذا ‏فی ‏سطیحة ‏فقال رسول الله (ص) ‏تمرة طیبة وماء طهور صب علی قال فصببت علیه فتوضأ به.


(8) النبیذ هو مشروب كحولی یتم انتاجه بتخمی العنب...

(9)

مُسكر یُتَّخَذُ من عصیر العنب أَو التمر أَو غیرهما ، ویُترَكُ حتى یختمر

[/B][/B][/B][/B][/B][/B]

این که رسول الله (ص) و امام علی (ع) شراب نوشیده اند خبر باطلی است. چون در اسلام عقیده است که حتی پدر و مادر پیامبر و امامان گناه نکرده اند و حتی اموری که بعدا حرام شده قبل از حرام شدن انجام نداده اند. حتی مثلا عقیاده بر این است که در گهواره مردم را هدایت می کردند و ختنه شده بدنیا آمده اند و از ران مادرشان متولد شده اند و حضرت زهرا سلام الله علیها حتی حیض نشده که ثابت شود خیلی کارشان درست است. حتی امام علی نمازش را نخوانده بود شب شد به امر پیامبر چرخش کره زمین معکوس شد خورشید به عقب برگشت علی (ع) نمازش را خواند بعد دوباره غروب شد. برای همین از دید بزرگان اسلام و حتی از دید الله خیلی بد میشد اگر رسول الله شرب خمر کرده باشد که عصمت ایشان را زیر سوال می برد.