Canary نوشته: میگم بهتر نبود اگه جستاری اینچنینی تو یه محیط تخصصی تر(و ترجیحا غیر دوستانه تر) زده میشد تا اگر اشکال و پرسشی هست دقیق تر بررسی بشه و ریسک خوانش اشتباه و پخش و عمل به این خوانش کمتر بشه؟
توصیه های بهداشتی اونم تو زمان بحران بهتره تا جای ممکن و به بی رحمانه ترین شکل نقد و زیر ذره بین قرار بگیره دیگه!

خب من چه بکنم، بروم در اسک‌دین تاپیک بزنم؟
شما نقد بکنید و به چالش بکشید و رد بکنید، من قول می‌دهم کسی ناراحت نمی‌شود و دوستی‌ای خراب نمی‌شود. هدف زنده ماندن و زنده نگه داشتن آدمهاست و جایی برای تعصب وجود ندارد.

@Anarchy
آیا به نظرت داروهایی مثل سیمبی‌کورت(اسپری تنفسی متشکل از ترکیب بودسونید/فورموترول فومارات)می‌توانند تاثیر چشمگیری در کاهش التهاب ریوی در پنومونی عفونی داشته باشند؟ من در پاب‌مد سرچ کردم چیز بدردبخوری گیرم نیامد. آیا تجربه کیلینیکی در اینباره دارید؟ می‌دانم که این دارو می‌تواند در بلندمدت خودش باعث کاهش ایمنی در بدن و عفونتهای ریوی بشود، منظورم استفاده کرانیک به قصد پیشگیری نیست منظورم استفاده موردی با هدف کاهش شدت التهاب پس از ابتلاست. مثلا وقتی تنگی نفس شروع می‌شود، هر شش ساعت یک دوز از ترکیب ۱۶۰/۴.۵ آن بزنیم به بدن؟

Ouroboros نوشته: من پردنیزون را منظور داشتم چراکه گویا کارکردشان یکی‌ست اما پردنیزون پروفایل عوارض جانبی بهتری دارد؟ ولی انگار در این سرزمین بلاخیر تنها پردنیزولون یافت می‌شود؟ که در آن صورت بله ۲۵ میلی‌گرم پردنیزولون.

من اصلا پردنیزون تا الان ندیدم هیچ جایی. البته پردنیزون در کبد تبدیل به پردنیزولون میشه و برای بیماران کبدی و نوزادان حتما باید پردنیزولون مصرف بشه. تفاوتشون بیشتر در همون عوارض جانبی و تداخلات دارویی هست.

Ouroboros نوشته: شما درست می‌فرمایید اما اینها که من جمع‌آوری کرده‌ام قرار است به نوعی همان تیر آخر تپانچه باشند که شمای نوعی کور و دست‌ و پا بسته با این بیماری روبرو نشوید و گزینه‌هایی که وجود دارد را بهتر بشناسید. خصوصا در شرایطی که نظام بهداشت و پزشکی کشور بر اثر فراگیری وسیع بیماری با کمبود شدید منابع انسانی و تجهیزات و دارو روبرو شده‌اند و قادر به مقابله درست با بیماری نیستند و شاید ما به زودی به روزگاری بیافتیم که در آن احتمال زنده‌ماندن با خود-درمانی بیشتر از رفتن به بیمارستان‌ها بشود. من گمان می‌کنم ما در ایران در آستانه‌ی چنان وضعیتی قرار داریم، اما احتمال اشتباه بودن این گمانه بسیار است.

برای طوفان سیتوکین تا جایی که من می‌دانم هیچ درمان قطعی در تکست‌بوک‌های پزشکی وجود ندارد؟ اینجا هم مثلا آمده که :

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5224679



پس ما باید به دنبال راه‌حل‌های جایگزین و کمتر شناخته‌شده برویم که هرچند پذیرفته شده نیستند اما از بنیانی دانشیک و بخردانه برخوردارند.
اساسا یکی از مشکلات بنیادین پزشکی گواه-محور(evidence based) این است که تا بدست آمدن داده‌های ضروری جهت ارائه‌ی یک تئوری ِ منسجم و شایسته‌ی ورود به تکست‌بوک‌های پزشکی، سالها زمان و میلیون‌ها دلار پول و چندین آزمایش دوسو-کور و بازنگری همگروهان و مجموعه‌ای دیگر از پروتوکل‌ها لازم است و در شرایط کنونی ما نمی‌توانیم منتظر این سطح از یقین بمانیم. در این وضعیت انتخاب ما بین پزشکی مدل‌محور(model based) و یا خرافه‌ی مطلق است. منظور از پزشکی مدل‌محور پزشکی مبتنی بر همین مطالعات محدود، تئوری‌های «عقلانی»، مشاهدات کلینیکی پراکنده در ادبیات علمی و داده‌های منتشر شده توسط پزشکان خط مقدم در سایر نقاط دنیا یا بیماری‌های مشابه است. اینجا هم تلاش من بر این اساس است، وقتی پزشکی گواه‌محور توان درمان ندارد می‌توان و می‌باید به این مطالعات پراکنده و تئوری‌های ثانویه و حتی نظریات عقلانی(مثلا: «سیر در کاهش درصد ابتلا و شدت آنفولانزای فصلی اثر دارد که در شرایط آزمایشگاهی اندکی برسی شده، ضرری ندارد که برای اینهم آنرا مصرف بکنیم»)رجوع کرد و این بهتر از دست روی دست گذاشتن یا به راه‌های «آلترناتیو» مثل نوشیدن متانول و روغن بنقشه روی آوردن. حالا گزاره‌ی سیر که من مثال آوردم می‌تواند برای بسیاری مشکل‌زا باشد، اگر شما به سیر حساسیت دارید مثلا، یا اگر داروهای ضدانعقاد خون مصرف می‌کنید و ... ولی باز بهتر از بی‌کنشی و انفعال مطلق است.

این جماعت که می‌گویید کلروکین از کجا آوردند؟ من بعید می‌دانم از آن دارو چیزی در بازار سیاه حتی مانده باشد، همه‌اش را برده‌اند برای خامنه‌ای و دولتی‌ها.

حرفت درسته و برای شخص خودت با این میزان مطالعه و تسلط به همه جوانب قطعا مفیده این کارها و تحقیقات، اما امان از سو استفاده گر ها و احمق هایی که توصیه های خنده دار می‌کن حالا یا برای خالی کردن جیب مردم یا خودنمایی مجازی.
کلروکین هم چند نفری سراغ دارم گیر آورده بودن اما از کجا نمیدونم.حضرات هم تبلیغ کردن داروی کرونا رو تولید کردیم و تا سه هفته دیگه خودمون به شکل انبوه میریزیم تو بازار. بعد کاشف به عمل اومد منظورشون همون کلروکین بوده

ساخت داروی کرونا توسط ایران

Ouroboros نوشته: @Anarchy
آیا به نظرت داروهایی مثل سیمبی‌کورت(اسپری تنفسی متشکل از ترکیب بودسونید/فورموترول فومارات)می‌توانند تاثیر چشمگیری در کاهش التهاب ریوی در پنومونی عفونی داشته باشند؟ من در پاب‌مد سرچ کردم چیز بدردبخوری گیرم نیامد. آیا تجربه کیلینیکی در اینباره دارید؟ می‌دانم که این دارو می‌تواند در بلندمدت خودش باعث کاهش ایمنی در بدن و عفونتهای ریوی بشود، منظورم استفاده کرانیک به قصد پیشگیری نیست منظورم استفاده موردی با هدف کاهش شدت التهاب پس از ابتلاست. مثلا وقتی تنگی نفس شروع می‌شود، هر شش ساعت یک دوز از ترکیب ۱۶۰/۴.۵ آن بزنیم به بدن؟

بعید میدونم تاثیری داشته باشه چون اصولا این ترکیب در مرحله حاد آسم و سندرم های دسترس تنفسی جایگاهی نداره و به عنوان درمان نگهدارنده به کار میره. همون پرنیزولون رو استفاده کنی یا حتی پالس متیل پردنیزولون از لحاظ تئوری منطقی تره.

وزیر بهداشت فرانسه هم مثل وزارت بهداشت ایران که تجویز بتامتازون را برای کروناویروس ممنوع کرده است، مصرف ایبوپروفن و کورتیزون را ممنوع کرده تا جایی که دیگر داروخانه‌های فرانسوی این داروها را نمی‌فروشند. او پیشنهاد کرده بجای اینها از استومینوفن استفاده بشود(لینک).


ما قبلا هم این را می‌دانستیم، در عفونتهای خفیف هرگونه سرکوب واکنش ایمنی باعث تحرک و گسترش بیشتر ویروس می‌شود و به شدت بیماری می‌افزاید، اما در مواقعی که عفونت باعث طوفان سیتوکین و تب بسیار شدید شده و می‌تواند به سرعت ارگان‌های بدن را از کار بیاندازد دقیقا پدیده مورد نیاز است. مسئله اینجا پیدا کردن نقطه‌ای که در آن بیماری به سمت وخامت غیرقابل جبران حرکت می‌کند و تنها راه باقی مانده مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم و واکنش ایمنی هستند است.

بهترین راه برای تشخیص وجود طوفان سیتوکین اندازه گیری فریتین خون است، که آزمایش بسیار ساده‌ای هم هست و جواب آن به سرعت آماده می‌شود، اما با در نظر گرفتن شرایط وخیم بیمارستانها و آزمایشگاه‌ها در این روزها و احتمال بدتر شدن آن در روزهای اینده انتظار بیجایی‌ست که پس از وخامت حال بیمار هر مثلا دوازده ساعت فریتین خون اندازه‌گیری بشود. در این مواقع پزشکی که بیست چهار ساعت است نخوابیده از روی مشاهده‌ی علائم حیاتی، ظرف سی ثانیه تا دو دقیقه بیمار را تریاژ می‌کند. اگر شما شخص ثروتمند یا ذی‌نفوذی هستید و می‌توانید به یک بیمارستان خصوصی بسیار مجهز و گران‌قیمت در شمال شهر تهران بروید و پول فراوانی خرج بکنید مانتیورینگ سطوح فریتین باید جزو درخواستهای اصلی شما باشد.

اما اگر یک آدم عادی هستید و چاره‌ای بجز رفتن به یکی از سلاخ‌خانه‌های دولتی ندارید چاره چیست؟ به نظر می‌رسد مراحل مداخله‌ی درمانی معطوف به تضعیف سیستم و واکنش ایمنی باید سه مرحله اصلی داشته باشند: ۱.تب بالای ۳۸.۸ درجه، ۲.بیمار با دیسترس شدید تنفسی روبروست و به سختی می‌تواند نفس بکشد، ۳.بیمار هوشیاری خود را از دست داده و بدون کمک ونتیلیتور توان تنفس ندارد.

می‌شود به این سه ضربان بسیار تند یا کند قلب را هم افزود اما در ادبیات منتشر شده پیرامون این بیماری من ندیده‌ام که این عارضه بدون یکی از سه مورد بالا و به تنهایی ظاهر بشود. مهمتر از همه این است که ما به هیچ عنوان تا رسیدن تب به ۳۸.۸ درجه هیچ مداخله‌ی درمانی نکنیم و به سیستم ایمنی اجازه مبارزه با پاتوژن را بدهیم. هرگونه مصرف سرخود ِ داروهای ضدالتهاب در این مرحله می‌تواند به گسترش و شدت بیماری کمک کرده، در بهترین شرایط مدت‌زمان درمان را افزایش بدهد و در بدترین شرایط به کامپلیکیشن‌های بعدی منجر بشود. اما وقتی تب از ۳۸.۸ گذشت ما یک گواه بسیار قدرتمند داریم که بیماری شدید است و بدن بیمار می‌تواند نیاز به مداخله درمانی داشته باشد. در این شرایط چه باید کرد؟ به نظر می‌رسد کورتیزون، ایبوپروفن و بتامتازون مستقیما در تشدید بیماری نقش داشته‌اند و برای مداخله در این مرحله پیشنهاد نمی‌شوند. از گزینه‌های باقی‌مانده وزارت بهداشت فرانسه استومینوفن را در این مرحله پیشنهاد می‌دهد. من ایندومتاسین را پیشنهاد می‌کنم و شخصا اگر به این مرحله از بیماری برسم ایندومتاسین را ترجیح خواهم داد، به دو دلیل.

اول اینکه ایندومتاسین بسیار سریع‌تر و قوی‌تر از استومینوفن در کاهش تب‌های شدید عمل می‌کند :
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7979622

نقل قول:

The efficacy of indomethacin and acetaminophen as antipyretics was compared in 43 febrile patients with uncomplicated falciparum malaria. Each patient was randomly assigned to receive low oral doses of indomethacin (25 mg three times a day) or acetaminophen (1000 mg four times a day) as well as mefloquine. Oral temperature was measured before dosing and then every 4 h until apyrexia. Indomethacin was significantly quicker at clearing fever than acetaminophen (P < 0.05) and at reducing excessively high fever (> or = 39 degrees C) to a safer range (< 39 degrees C). No adverse effects were observed in either treatment group. The study shows that indomethacin is a potent antipyretic agent. It appears to be a safe alternative to acetaminophen for the treatment of febrile malarial patients who may benefit from antipyretic medication, including those unresponsive to treatment with acetaminophen.

دوم، و مهمتر، اینکه، ایندومتاسین یک اثر ِ ضدویروسی پیشتر ناشناخته‌ و منحصربفرد در مهار کرونویروس سارس دارد!

https://www.intmedpress.com/servefile.cf...5f99be9211

نقل قول:

Unexpectedly, we found that INDO has a potent direct antiviral activity against the coronaviruses SARS-CoV and CCoV. INDO does not affect coronavirus binding or entry into host cells, but acts by blocking viral RNA synthesis at cytoprotective doses. This effect is independent of cyclooxygenase inhibition. INDO's potent antiviral activity (>1,000-fold reduction in virus yield) was confirmed in vivo in CCoV-infected dogs

مطالعه‌ی بالا هم در ویترو بوده و هم در سگ‌های زنده، هرچند این سندیت کافی برای تائید اثر ایندومتاسین به‌روی کروناویروس۱۹ در انسان نیست، خیلی بهتر از اثر کاملا ناشناخته‌ی استومینوفن در این مرحله است. منظور از پزشکی مدل‌محور بجای پزشکی سندیت‌محور همین است، در غیاب مطالعات علمی بسنده به روی اثر این دو دارو به روی انسان‌های مبتلا به کروناویروس۱۹ در انسان، بهتر است ما گزینه‌ای را انتخاب بکنیم که مطالعه‌ی محدودی در سگ‌ها به روی ویروسی مشابه داشته تا گزینه‌ای که هیچ مطالعه‌ای به نفع ان وجود ندارد.

پروتوکل پیشنهادی : ۵۰ میلی‌گرم ایندومتاسین اورال و پس از آن ۲۵ میلی‌گرم هر هشت ساعت. مانیتورینگ دقیق علائم حیاتی بیمار برای ردیابی میزان و شدت و سرعت پیشرفت بیماری. پس از مداخله دارویی خطر تشدید بیماری یک خطر جدی‌ست و باید بیمار در روزهای آینده تحت نظر باشد.

بعدا درباره دو مرحله بعدی هم می‌نویسم.

Ouroboros نوشته: وزیر بهداشت فرانسه هم مثل وزارت بهداشت ایران که تجویز بتامتازون را برای کروناویروس ممنوع کرده است، مصرف ایبوپروفن و کورتیزون را ممنوع کرده تا جایی که دیگر داروخانه‌های فرانسوی این داروها را نمی‌فروشند. او پیشنهاد کرده بجای اینها از استومینوفن استفاده بشود(لینک).


ما قبلا هم این را می‌دانستیم، در عفونتهای خفیف هرگونه سرکوب واکنش ایمنی باعث تحرک و گسترش بیشتر ویروس می‌شود و به شدت بیماری می‌افزاید، اما در مواقعی که عفونت باعث طوفان سیتوکین و تب بسیار شدید شده و می‌تواند به سرعت ارگان‌های بدن را از کار بیاندازد دقیقا پدیده مورد نیاز است. مسئله اینجا پیدا کردن نقطه‌ای که در آن بیماری به سمت وخامت غیرقابل جبران حرکت می‌کند و تنها راه باقی مانده مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم و واکنش ایمنی هستند است.

بهترین راه برای تشخیص وجود طوفان سیتوکین اندازه گیری فریتین خون است، که آزمایش بسیار ساده‌ای هم هست و جواب آن به سرعت آماده می‌شود، اما با در نظر گرفتن شرایط وخیم بیمارستانها و آزمایشگاه‌ها در این روزها و احتمال بدتر شدن آن در روزهای اینده انتظار بیجایی‌ست که پس از وخامت حال بیمار هر مثلا دوازده ساعت فریتین خون اندازه‌گیری بشود. در این مواقع پزشکی که بیست چهار ساعت است نخوابیده از روی مشاهده‌ی علائم حیاتی، ظرف سی ثانیه تا دو دقیقه بیمار را تریاژ می‌کند. اگر شما شخص ثروتمند یا ذی‌نفوذی هستید و می‌توانید به یک بیمارستان خصوصی بسیار مجهز و گران‌قیمت در شمال شهر تهران بروید و پول فراوانی خرج بکنید مانتیورینگ سطوح فریتین باید جزو درخواستهای اصلی شما باشد.

اما اگر یک آدم عادی هستید و چاره‌ای بجز رفتن به یکی از سلاخ‌خانه‌های دولتی ندارید چاره چیست؟ به نظر می‌رسد مراحل مداخله‌ی درمانی معطوف به تضعیف سیستم و واکنش ایمنی باید سه مرحله اصلی داشته باشند: ۱.تب بالای ۳۸.۸ درجه، ۲.بیمار با دیسترس شدید تنفسی روبروست و به سختی می‌تواند نفس بکشد، ۳.بیمار هوشیاری خود را از دست داده و بدون کمک ونتیلیتور توان تنفس ندارد.

می‌شود به این سه ضربان بسیار تند یا کند قلب را هم افزود اما در ادبیات منتشر شده پیرامون این بیماری من ندیده‌ام که این عارضه بدون یکی از سه مورد بالا و به تنهایی ظاهر بشود. مهمتر از همه این است که ما به هیچ عنوان تا رسیدن تب به ۳۸.۸ درجه هیچ مداخله‌ی درمانی نکنیم و به سیستم ایمنی اجازه مبارزه با پاتوژن را بدهیم. هرگونه مصرف سرخود ِ داروهای ضدالتهاب در این مرحله می‌تواند به گسترش و شدت بیماری کمک کرده، در بهترین شرایط مدت‌زمان درمان را افزایش بدهد و در بدترین شرایط به کامپلیکیشن‌های بعدی منجر بشود. اما وقتی تب از ۳۸.۸ گذشت ما یک گواه بسیار قدرتمند داریم که بیماری شدید است و بدن بیمار می‌تواند نیاز به مداخله درمانی داشته باشد. در این شرایط چه باید کرد؟ به نظر می‌رسد کورتیزون، ایبوپروفن و بتامتازون مستقیما در تشدید بیماری نقش داشته‌اند و برای مداخله در این مرحله پیشنهاد نمی‌شوند. از گزینه‌های باقی‌مانده وزارت بهداشت فرانسه استومینوفن را در این مرحله پیشنهاد می‌دهد. من ایندومتاسین را پیشنهاد می‌کنم و شخصا اگر به این مرحله از بیماری برسم ایندومتاسین را ترجیح خواهم داد، به دو دلیل.

اول اینکه ایندومتاسین بسیار سریع‌تر و قوی‌تر از استومینوفن در کاهش تب‌های شدید عمل می‌کند :
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7979622




دوم، و مهمتر، اینکه، ایندومتاسین یک اثر ِ ضدویروسی پیشتر ناشناخته‌ و منحصربفرد در مهار کرونویروس سارس دارد!

https://www.intmedpress.com/servefile.cf...5f99be9211



مطالعه‌ی بالا هم در ویترو بوده و هم در سگ‌های زنده، هرچند این سندیت کافی برای تائید اثر ایندومتاسین به‌روی کروناویروس۱۹ در انسان نیست، خیلی بهتر از اثر کاملا ناشناخته‌ی استومینوفن در این مرحله است. منظور از پزشکی مدل‌محور بجای پزشکی سندیت‌محور همین است، در غیاب مطالعات علمی بسنده به روی اثر این دو دارو به روی انسان‌های مبتلا به کروناویروس۱۹ در انسان، بهتر است ما گزینه‌ای را انتخاب بکنیم که مطالعه‌ی محدودی در سگ‌ها به روی ویروسی مشابه داشته تا گزینه‌ای که هیچ مطالعه‌ای به نفع ان وجود ندارد.

پروتوکل پیشنهادی : ۵۰ میلی‌گرم ایندومتاسین اورال و پس از آن ۲۵ میلی‌گرم هر هشت ساعت. مانیتورینگ دقیق علائم حیاتی بیمار برای ردیابی میزان و شدت و سرعت پیشرفت بیماری. پس از مداخله دارویی خطر تشدید بیماری یک خطر جدی‌ست و باید بیمار در روزهای آینده تحت نظر باشد.

بعدا درباره دو مرحله بعدی هم می‌نویسم.

مشکل این است که ویروس جدید کرونا به ندرت باعث تب شدید(بالای ۳۸.۵)می‌شود، پس این گام اول کارآیی ندارد. در مرحله‌ی سوم آشکار است که باید واکنش ایمنی بدن را کاهش داد و همان پریدنیزولون احتمالا تنها مسیر درست حرکت است. با این حال در این مرحله پروگنوسیس بیمار اقتضاح است و بدون مداخله درمانی احتمالا شاخص مرگ ۱۰۰٪ است و با مداخله درمانی هم به سختی به زیر ۷۰٪ می‌رسد. داروهای ضدالتهاب در کاهش طوفان سیتوکین موثر نیستند، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی‌ هم می‌توانند به تضعیف بیش از حد و یک عفونت بیمارستانی ثانویه منجر بشوند. با این اوصاف، ظاهرا بهترین راه مداخله در مرحله دوم است، قبل از اینکه طوفان شروع بشود و بعد از اینکه مشخص شد بدن به تنهایی قادر به مقابله با بیماری نیست. اما مداخله در این مرحله هم می‌تواند باعث برهم زدن روند طبیعی درمان و پدید آمدن مشکلات ثانویه بشود.

وقتی به کل تصویر به این شکل نگاه می‌کنیم می‌بینیم که پیچیدگی‌هایی که کادر پزشکی مراکز درمانی این روزها با آنها روبرو هستند پرشمار است و هیچ مسیر سر=راستی برای مواجهه با آنها وجود ندارد. بیشتر بیماران یا خیلی زود به بیمارستان می‌روند یا خیلی دیر. مداخله درمانی هم اگر متوجه درمان‌های ضدالتهابی و تضعیف واکنش ایمنی باشد می‌تواند باعث بوجود امدن مشکلات ثانویه بشود. اگر هم متوجه حفظ جان بیمار و انتظار ورود به مرحله سوم باشد بخشی از بیماران قطعا از دست خواهند رفت. به نظر می‌رسد با احتساب این جوانب و احتمالات، پرهیز از مداخله درمانی پیش از نزدیکی بیمار به مرحله سوم بهترین مسیر درمانی‌ست. درصورت امکان اسکن ریه، علائم حیاتی بیمار و شرایط اختصاصی او(سن، وزن، بیماری‌های پیشین)می‌توانند به درمانگر در تشخیص اینکه چه موقع به سرکوب واکنش ایمنی بپردازند کمک بکنند.

برای شخص بیماری در شرایطی که سیستم بهداشت از کار افتاده و دیگر قادر به پاسخگویی نیست احتمال ابتلا به بیماری‌های ثانویه پس از سرکوب سیستم ایمنی کمتر می‌شود و شاید بتوان زودتر این پروسه را شروع کرد.

در یک جمع‌بندی کلی، انتخاب شخصی من در شرایط عدم دسترسی به تست خون و اسکن ریه و ...این چنین خواهد بود:

تب خفیف(زیر ۳۸)، بدن درد، سرفه خشک، کوفتگی و خستگی، سردرد، گلودرد، آبریزش بینی و ... : ۶۰۰ میلی‌گرم متیلین بلو در سه وعده، هر بار ۲۰۰ میلی‌گرم. ۵۰۰۰۰ واحد ویتامین دی، ۷۰۰ میلی‌گرم ان‌استیل سیستئین، ۱۰۰۰ میلی‌گرم کوئرستین

تب خفیف تا متوسط(از ۳۷.۵ تا ۳۹)، بدن درد، تنگی نفس، سرفه خشک، گذشت سه روز بیشتر از بیماری بدون علائم بهبود : ۱۲۰۰ میلی‌گرم متیلین بلو در سه وعده، هر بار ۴۰۰ میلی‌گرم، ۱ میلی‌گرم نیکوتین جویدنی هر ۱۲ ساعت، ۱۰۰۰ میلی‌گرم کوئرستین، ۲۵ میلی‌گرم ایندومتاسین هر هشت ساعت

تب شدید(بالای ۳۹)، تنگی نفس شدید، درد قفسه سینه، گیجی و منگی، سردرد شدید، حال تهوع، سرفه خشک شدید تا جایی که باعث بند آمدن نفس می‌شود : ۲۵ میلی‌گرم پردنیزولون دو بار در روز برای سه روز متمادی.

به دید تا زمانیکه بیمار نشده اید کوچکترین تغییری در خورد و خوراک اتان خطرناک است
چون سیستم ایمنی اتان را به ریسک می‌اندازید =‌> پرهیز از این مکمل و...

زمانیکه بیمار شدید، بسته به ریسک مرگ ولی هرگونه ریسمانی برای
چنگ زدن درست است و در آنجا سرکوب سیستم ایمنی منطقی می‌زند.

Ouroboros نوشته: مشکل این است که ویروس جدید کرونا به ندرت باعث تب شدید(بالای ۳۸.۵)می‌شود، پس این گام اول کارآیی ندارد. در مرحله‌ی سوم آشکار است که باید واکنش ایمنی بدن را کاهش داد و همان پریدنیزولون احتمالا تنها مسیر درست حرکت است. با این حال در این مرحله پروگنوسیس بیمار اقتضاح است و بدون مداخله درمانی احتمالا شاخص مرگ ۱۰۰٪ است و با مداخله درمانی هم به سختی به زیر ۷۰٪ می‌رسد. داروهای ضدالتهاب در کاهش طوفان سیتوکین موثر نیستند، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی‌ هم می‌توانند به تضعیف بیش از حد و یک عفونت بیمارستانی ثانویه منجر بشوند. با این اوصاف، ظاهرا بهترین راه مداخله در مرحله دوم است، قبل از اینکه طوفان شروع بشود و بعد از اینکه مشخص شد بدن به تنهایی قادر به مقابله با بیماری نیست. اما مداخله در این مرحله هم می‌تواند باعث برهم زدن روند طبیعی درمان و پدید آمدن مشکلات ثانویه بشود.

وقتی به کل تصویر به این شکل نگاه می‌کنیم می‌بینیم که پیچیدگی‌هایی که کادر پزشکی مراکز درمانی این روزها با آنها روبرو هستند پرشمار است و هیچ مسیر سر=راستی برای مواجهه با آنها وجود ندارد. بیشتر بیماران یا خیلی زود به بیمارستان می‌روند یا خیلی دیر. مداخله درمانی هم اگر متوجه درمان‌های ضدالتهابی و تضعیف واکنش ایمنی باشد می‌تواند باعث بوجود امدن مشکلات ثانویه بشود. اگر هم متوجه حفظ جان بیمار و انتظار ورود به مرحله سوم باشد بخشی از بیماران قطعا از دست خواهند رفت. به نظر می‌رسد با احتساب این جوانب و احتمالات، پرهیز از مداخله درمانی پیش از نزدیکی بیمار به مرحله سوم بهترین مسیر درمانی‌ست. درصورت امکان اسکن ریه، علائم حیاتی بیمار و شرایط اختصاصی او(سن، وزن، بیماری‌های پیشین)می‌توانند به درمانگر در تشخیص اینکه چه موقع به سرکوب واکنش ایمنی بپردازند کمک بکنند.

برای شخص بیماری در شرایطی که سیستم بهداشت از کار افتاده و دیگر قادر به پاسخگویی نیست احتمال ابتلا به بیماری‌های ثانویه پس از سرکوب سیستم ایمنی کمتر می‌شود و شاید بتوان زودتر این پروسه را شروع کرد.

در یک جمع‌بندی کلی، انتخاب شخصی من در شرایط عدم دسترسی به تست خون و اسکن ریه و ...این چنین خواهد بود:

تب خفیف(زیر ۳۸)، بدن درد، سرفه خشک، کوفتگی و خستگی، سردرد، گلودرد، آبریزش بینی و ... : ۶۰۰ میلی‌گرم متیلین بلو در سه وعده، هر بار ۲۰۰ میلی‌گرم. ۵۰۰۰۰ واحد ویتامین دی، ۷۰۰ میلی‌گرم ان‌استیل سیستئین، ۱۰۰۰ میلی‌گرم کوئرستین

تب خفیف تا متوسط(از ۳۷.۵ تا ۳۹)، بدن درد، تنگی نفس، سرفه خشک، گذشت سه روز بیشتر از بیماری بدون علائم بهبود : ۱۲۰۰ میلی‌گرم متیلین بلو در سه وعده، هر بار ۴۰۰ میلی‌گرم، ۱ میلی‌گرم نیکوتین جویدنی هر ۱۲ ساعت، ۱۰۰۰ میلی‌گرم کوئرستین، ۲۵ میلی‌گرم ایندومتاسین هر هشت ساعت

تب شدید(بالای ۳۹)، تنگی نفس شدید، درد قفسه سینه، گیجی و منگی، سردرد شدید، حال تهوع، سرفه خشک شدید تا جایی که باعث بند آمدن نفس می‌شود : ۲۵ میلی‌گرم پردنیزولون دو بار در روز برای سه روز متمادی.

پروتوکل جالبی هست. با این حساب اگر زبونم لال مبتلا شدی کلا قصد مراجعه به بیمارستان رو نداری؟!
راستی دوز ویتامین دی منظورت ماهانه بود یا هفتگی؟؟
استیل سیستئین هم 600 میلی گرم هست که دو بار در روز هم قابل استفاده هست.
ناپروکسن هم در صورت استفاده همزمان با لوزارتان، باعث کاهش اثر اون میشه.

نکته دیگه ای هم هست که دیسترس تنفسی ناشی از COVID19 تا حدی قابل کنترل هست معمولا اما میوکاریت ( به علت وجود گیرنده های ACE2 روی سلول های قلب ) ناشی از اون به شدت کشنده هست، در عرض یک تا دو روز منجر به مرگ میشه. جوری هست که میگن اصلا بیایم COVID19 رو بیماری قلبی بدونیم تا تنفسی.

Anarchy نوشته: پروتوکل جالبی هست. با این حساب اگر زبونم لال مبتلا شدی کلا قصد مراجعه به بیمارستان رو نداری؟!

من نسبت به رفتن به بیمارستان فوبیای عجیبی دارم و می‌ترسم عفونت‌های ثانویه بگیرم حتی در این چند روز یک دستگاه بای‌پپ برای خودم جور کردم که حتی اگر تنفسم هم به مشکل خورد باز بیمارستان نروم
اگر دست خودم باشد بجز برای عمل جراحی هیچوقت پایم را در بیمارستان یا درمانگاه نمی‌گذارم.

Anarchy نوشته: راستی دوز ویتامین دی منظورت ماهانه بود یا هفتگی؟؟

درباره ویتامین دی من زیاد مطالعه کرده‌ام و برای بالا بردن سطوح به نظر می‌رسد مصرف دوز پائین روزانه بسیار بهتر است(مثلا ۲۰۰۰ واحد هر روز)تا دوزهای بالای هفتگی و ماهانه، اما برای تغییزات سریع در نحوه واکنش سیستم ایمنی بهتر است یکی دو مگادوز مصرف بکنیم. منظور من این است که به محض شروع شدن علائم یک پنجاه هزارتا روز اول و یک پنجاه هزار تا روز دوم مصرف بکنیم.

Anarchy نوشته: استیل سیستئین هم 600 میلی گرم هست که دو بار در روز هم قابل استفاده هست.

بله درست می‌گویید.
من خاطرم هست جایی خواندم که نک ممکن است اثر خوبی نداشته باشد، هرچه می‌گردم انرا پیدا نمی‌کنم اکنون. یک حجم عظیمی از مطالعات اما اثر مفید ان در کاهش شاخص مرگ‌آوری عفونت‌های منجر به التهاب شدید ریوی را تائید می‌کند این است که در لیستم قرارش دادم. من یک بسته نک بالک دویست و پنجاه گرمی دارم که خودم از آن هفته‌ای دو سه بار برای بالا نگه داشتن سطوح گلوتاتیون بدنم استفاده می‌کنم.

Anarchy نوشته: ناپروکسن هم در صورت استفاده همزمان با لوزارتان، باعث کاهش اثر اون میشه.

من اصلا لوزارتان را در لیست قرار ندادم، شاخص کاهش ace2 بر اثر مصرف لوزارتان آنقدر نیست که بتواند راه ورود ویروس به اندام‌ها را ببندد و خطر up regulation در قلب هم وجود دارد. این است که کلا این دارو به درد کاهش احتمال ابتلا یا کاهش شدت بیماری نمی‌خورد. این است که پست اول من در این تاپیک باید به کلی نادیده گرفته بشود!

Anarchy نوشته: نکته دیگه ای هم هست که دیسترس تنفسی ناشی از COVID19 تا حدی قابل کنترل هست معمولا اما میوکاریت ( به علت وجود گیرنده های ACE2 روی سلول های قلب ) ناشی از اون به شدت کشنده هست، در عرض یک تا دو روز منجر به مرگ میشه. جوری هست که میگن اصلا بیایم COVID19 رو بیماری قلبی بدونیم تا تنفسی.

نفرین!
از طرف دیگر، پردنیزون برای مهار و کاهش میوکاردیت موثر بوده و بگمانم اصلا درمان استاندارد است؟:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6096625

Ouroboros نوشته: من نسبت به رفتن به بیمارستان فوبیای عجیبی دارم و می‌ترسم عفونت‌های ثانویه بگیرم حتی در این چند روز یک دستگاه بای‌پپ برای خودم جور کردم که حتی اگر تنفسم هم به مشکل خورد باز بیمارستان نروم

البته اینهم به راستی فوبیا نیست چراکه فوبیا ترس غیرعقلانی تعریف شده و از آنجاکه هر سال در ایالات متحده آمریکا که یکی از بهترین سیستم‌های بهداشتی جهان را دارد(و اصلا قابل قیاس با اینجا نیست)، سالیانه دویست و پنجاه هزار نفر بر اثر اشتباهات پزشکی کشته می‌شوند و تقریبا صد هزار نفر بر اثر عفونت‌های منتقل شده در محیط درمانی جان خود را از دست می‌دهند. پس خطر رفتن به بیمارستان بسیار بیشتر از خطر رفتن به یک سفر تفریحی در کشوری درگیر با جنگ داخلی‌ست!‌