Anarchy نوشته: به دنبال بحثی که در تاپیک روابطی جالب از قرآن! در مورد "مساله شر" پیش اومد بد ندیدم در این مورد تاپیک جداگونه ای باز کنم و با دوستان در این خصوص صحبت کنیم.

اول با تعریف شر شروع میکنم :

شر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد



در ادامه یک بخش از "مساله شر" رو میارم :

مسئله شر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

با درود
مبحث خیر و شر یکی ازمباحث پیچیده و دشوار خدا شناسی است که به گمانم تنها با نظریه وحدت وجود قابل حل منطقی است که اجمال ان چنین است .
شرور بر دو قسم است :شرور بشری و شرور طبیعی
شرور انسانی
طبق دیدگاه وحدت وجود در کل نظام هستی یک وجودحاکم است با مراتب و تجلیات بسیار که از خود وجود شروع و طی سلسله مراتبی مجددا به اصل وجود باز میگردد.
اما انسان یک موجود دو بعدی است در سلسله مراتب وجود که هم گرایش به دنیای ماده دارد و هم گرایش به عالم معنا .خاصیت عالم ماده خود خواهی و خاصیت عالم معنا دیگر خواهی است و انسان مسیر تکاملیش بر این است که با اختیار خود عالم خود خواهی را به نفع دیگر خواهی نفی کند بنابر این کاربرد اختیار جبر شکنی عالم ماده به نفع عالم معناست و مفهوم خیر و شر از همین اختیار و دو بعدی بودن تداعی میشود به این معنی که اگر دیگر خواهی را برگزینیم عمل خیر و اگر خود خواهی را ختیار کنیم چه در حوزه درونی وچه در حوزه تقابل با دیگران و نفی حقوق انلن در مراتب مختلف عمل شر را رقم زده ایم .بنا براین شر وخیر تنها در حوزه مرتبه انسانی معنی پیدا میکند ودر مراتب پایین تر و با لاتر از انسانیت خیر و شر معنی ندارد زیرا در عالم حیوانی حیوان تنها بر اساس غریزه عمل میکند و عمل او عین کمال اوست و هر کمال یرای همان نوع خیر است و شر معنی ندارد .
در عالم بالاتر از انسان نیز که عالم مجردات است نیز هر چیز در مسیر خود قرار دارد مثلا قوانین هستی که اموری مجرد هستند ثابت ولایتغیر هستند .مثلا نیروی جاذبه زمین عملش مشخص است و در کار او اختیاری وجود ندارد پس هر انچه انجام میگیرد خیر مطلق است و شری وجود ندارد .
بنابر این اعمال انسانی چه شر و چه خیر برای خدا که مجرد محض است یکیست و هر دو مانند نرم افزاریست که خود برنامه ریز ان است مثلا :
انسان اگر کار خیر انجام دهد بر اساس مسیر تکاملی انسانی خود گام برداشته و نتیجه ان افزایش مرتبه وجودی اوست و اگر عملی شر انجام دهد یعنی در مسیر خود خواهی گام بردارد باز هم در مسیر عالم حیوانی خود گام برداشته و طبق همان قانون به تجزیه درعالم ماده محکوم و به مراتب پایین تر نزول خواهد کرد بنابر این انتخاب ما برای ماست که خیر و شر است به این معنی که حرکت در مسیر کمال خیر و حرکت در عکس این مسیر شر خواهد بود یعنی حرکت در مسیر خود خواهی که خاص عالم حیوانی است و اگر دقت کنیم تمام شرور بشری در نهایت به خود خواهی باز میگردد ولی برای اصل وجود هر دو عمل در راستای قوانین اوست البته خواست اصلی خالق هستی بر این است که انسان مسیر تکامل را طی کند ولی خواست خود اوست که این مسیر اختیاری باشد یعنی رسیدن به مرتبه بالای وجود نیاز به خود اگاهی و نوعی خالقیت دارد که خاصیت عالم بالای وجود است و این مسیر به گونه ای نیست که بتوان این مقا م را به کسی اهدا کرد یا به طور غریزی به ان رسید زیرا غریزه خاص عالم مخلوقیت است که مرتبه پایین وجود است و مرتبه بالای وجود عالم خالقیت است بلکه این مقام بدست اوردنی است درست مانند اینکه ما دوست داریم فرزندمان عالم و متخصص بشود ولی ما نمی توانیم این مرتبه را به او اهدا کنیم یا اجبار کنیم زیا نفس معرفت و علم کسب کردنی است و خود نوعی خالقیت و جبر شکنی است پس ما تنها میتوانیم مقدما ت ان را برای او فراهم کنیم و برای محقق شدن این مقام باید او خود در این مسیر گام بردارد و معرفت را خود کسب کند عالم انسانیت هم به همین شکل در ابعادی پیچیده تر کسب کردنی است و لازمه این کسب اختیار است و لازمه اختیار دو بعدی بودن و دو گرایشی بودن است .
به روشنی مشخص است که مسئله خیر و شر و جبر و اختیار و جایگاه انسان و خدا شناسی و...همه به هم تنیده و علم واحدی هستند و اگر گره اول که خداشناسی است باز شود گره های کوچک دیگر خود به خود باز میشوند .
پس حاصل کلام اینکه مسئله شرور که بعضی ان را عاملی برای انکار وجود خدا قلمدادمیکنند از خصوصیات عالم انسانی است و در مرتبه اصل وجود که مرتبه ذات اقدس اله است شرری وجود ندارد و هر چه هست همه قانون و مسیرهای تکامل تو در تو و سلسله مراتبی است
شرور طبیعی
اگر مطلب بالا درست درک شده باشد شرور طبیعی نیز خود به خود حل شد است زیرا انچه ما از حوادث طبیعی در مواجه با زندگی انسانی میبینیم مانند :سیل ،زلزله ،طوفان و ..که موجب هلاکت انسانها میگردد تنها تقابل مراتب وجود و قوانین طبیعی است که هر کدام در مسیر خود در جریان است و اساسا در نظام هستی چیزی نابود نمیشود بلکه مراتب وجود مدام در حال تغییر و تحول و تبدیل شدن به هم هستند مثلا خود ما الان هم ماده هستیم هم گیاه هم جانور هم انسان هم عالم مجرد زیرا مثلا گیاه از تغییر و تحول ماده است که حیوانی گیاه را میخورد و گیاه با تجزیه در حیوان جزئی از حیوان میشود و ما حیوان و گیاه را میخوریم و انها جزئی از وجود ما میشوند و ما با کمک همین عالم ماده تعقل را که امری مجرد است درک میکنیم و با تعقل قوانین عالم هستی را کشف و درک میکنیم و.. و همچنین ما بعد از مرگ جسممان در خاک تجزیه میشود و تبدیل به گیاه و گیاه مجددا در حیوان ووو..
پس اگر نیک بنگری در نگاه کلان و در دید خالق هستی که خود منبع و اصل وجود است و تمام هستی تجلی خوداوست این تغیر و تبدیل ها همه از قبل برنامه ریزی شده است و هیچ امری خارج از سلطه تدبیر او نیست و هر چه هست همه خیر و علم محض است و تنها برای ما که از رموز هستی نا اگاه هستیم و زندگی و خوب و بد را همه با مقیاس انسانی میسنجیم و خدا را در مقیاس انسان ارزیابی میکنیم و تمام این استباطهای غلط ناشی از دید محدود ماست که خود را محور هستی میپنداریم و خوب و بد را در منافع خود تفسیر میکنیم .پس خلاصه این که شر مفهومی ذهنی است در مرتبه انسانی که در مسیر ضد تکاملی انسان قرار دارد و مرتبه انسانی خود مرتبه ای است در بین مراتب دیگر که در نگاه اصل وجود این شر دیگر شر نیست بلکه تنها جابجایی مراتب وجود است که همه از قبل برنامه ریزی شده است و یک هدف واحد را دنبال میکند و ان هدف واحد ،هستی بخشی است که جزء ذات حضرت احدیت است و این هستی بخشی به گونه سلسله مراتب وجودی در هستی جلوه گر است و ما تنها یکی از سلسله مراتب ان هستیم
امید که مطلب درست منتقل شده باشد
با سپاس