[Mehrbod]

پزشکها چندین برابر بیشتر از هر رشته دیگری اشتباه میکنند، چون اگر نیک بنگریم بدن آدم پیچیده‌ترین ماشینی است که میتوان در گیتی! یافت.

اما درباره خود گُسارش و مصرف الکل نفراموشیم که از دید فرگشت میتواند [post=6611]سودمند باشد[/post].


امروز اگر کسی بگوید الکل نمینوشم نیز یک جورهایی رفتاری پادهمبودین (antisocial) بشمار میرود، برای همین بهترین رویکرد کنونی این است که تفننی و گاهی بسیار اندک نوشید.

در اینباره پند چه کسی بهتر از استاد بزرگ خیام برای میگساری؟
[copy]
گر باده خوری تو با خردمندان خور -- یا با صنمی لاله رخی خندان خور
بسیار مخور و رد مکن فاش مساز -- اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور
[/copy]

من که نخوردم تا الان و فکر نکنم بخورم...البته غیر از ضرر های جسمی که داره کمی هم برمیگرده به شخصیت خودم که دوست ندارم کنترل روی رفتارم رو از دست بدم.

من این رویکرد را از همه بیشتر میپسندم.

از سوی دیگر با اندکی برزش فکری و meditation همیشه میتوان به سرخوشی بسیار ژرفتر و بالاتری دست یافت. اگر کسی براستی برای لذت بردن نیاز
به خوردن یک ماده غذایی بیرونی داشته باشد، به دید من بایستی یک بازنگری ژرف در خود بکند چرا که درد و لذت همه از مغز میایند و راه کنترل آن هم زیاده.