[sonixax]

گرامی صحبت از یک امپراطوری است. یک امپراطوری بیمار که آماده ضربه ای کوچک برای فروپاشی بوده است. در غیر اینصورت سازماندهی مجدد نیرو و عقب نشینی میسر بوده ولی به نظر می رسد ایران آن دوران آن درجه از وفاداری به حکومت مرکزی را نداشته که به فرمان شاه فراری جنگجویان جمع شوند و در شهرها تا پای جان مقاومت کنند. به باور من اعراب بسیاری شهرها را بدون جنگ و در پی تسلیم بزرگان تصرف کرده اند. در این میان ارتش حکومت مرکزی تا آخرین توان جنگید و از میان رفت و یا گریخت.

ما آن قدیم ها در این باره در گفتگو یک پروژه ای داشتیم به نام تازش - دوستان زحمت کشیدند و از منابع تاریخی آمار مقاومت ایرانیان را در آوردند . بر خلاف باور شما در سرتاسر ایران علیه اعراب و مسلمین مقاومت وجود داشت . ولی از آنجایی که نیروی نظامی ای قدرتمند پشت مقاومت مردم نبود - غیر نظامیان از نظامیان و بربران عرب شکست خوردند .

در مورد آنچه شما در پست پیشین فرمودید - یعنی این :

همینجاست اختلاف دیدگاه و بقیه را نمی آورم. ما تفکر اسلام را به سیاه ترین قسمتهایش تخلیص کرده ایم. بنابر این روی همین دید نمی توانیم بپذیریم که این تفکر اصولا قابل قبول بوده برای مردمان آن زمان.
قبل از آنکه هوادار دموکراسی مرا به شستن سیاهیهای اسلام متهم کند چند واقعیت تاریخی را بررسی کنیم.
آیا تعداد اعراب اصیل برای کنترل مردم کل ایران با شمشیر و زور برای بیش از 2 قرن کافی بوده؟ خیر, پس خود مردمان ایران به اسلام گرویده و خود مجریان اجرای شریعت و گسترش و تبلیغ دین شده اند.
اما در بخش دوم صحبت شما. اگر برگردیم سر دنیای آن دوران، اسلام در شرق و مسیحیت در غرب. دوره ای به نام دوره طلایی اسلام وجود دارد که دوستان اینجا از گروهی هستند که دوست دارند آن را به کل نادیده بگیرند و نفی کنند. در این دوره اسلام بود و در کنارش دانش و فرهنگ و تجارت و پیشرفت وجود داشت. در آن دوران دنیای متمدن و پیشرفته دنیای اسلام بود. مساله غارت و فقر پس از حمله اعراب اتفاق نیافتاد و اتفاقا این قلمرو بدون مرز گسترده موجب تولید ثروت بسیار و رونق اقتصادی شد. همه اینها در تاریخ هست و آثار باستانی باقیمانده هم از اسپانیا تا هند این را نشان می دهد. در طی جنگهای صلیبی و پس از آن مسیحیت به اسلام رسید و در پی حمله مغولان و تسلط ترکان عثمانی به مرزهای اسلام و مصیحیت ارتباط شرق و غرب قطع شد. قلمرو اسلام رو به زوال و مسیحیت رو به پیشرفت. در قلمرو اسلام شروع کردند به ممنوع کردن فلسفه و علم (امام محمد غزالی) در غرب شروع کردن به فکر کردن و بازخوانی آثار دانشمندان اسلام و یونان...
باز بگویم هدفم این نیست که بگویم اسلام خوب هم داریم. هدف این است که خود اسلام در دوران اولیه فاکتوری متحد کننده بود و نه محدود کننده و به دلیل ماهیت همین اسلام و اشکالات قرآن بود که غزالی فیلسوف دید یا باید دینش را کلا کنار بگذارد یا فلسفیدن را ادامه دهد چون تناقضات روز به روز بیشتر می شدند.

باید خدمتتان عارض شوم که شما یک فاکتور بسیار بسیار مهم یعنی گذشت زمان را فراموش کرده اید .
ایران یک بیابان بی آب و علف و به درد نخور نبود - در عین حال دسترسی به آن مانند اسپانیا سخت و دشوار نبود - لذا اعراب مهاجم برای مدت زیادی آن را با چنگ و دندان نگاه داشتند . خوب کافیست این سلطه چیزی بیشتر از ۶۰ سال باشد - در این بازه دو نسل گذشته و از آنجایی که پدران و مادران نسلهای پیشین مسلمان شده بودند پس نسل های بعدی نیز مسلمان بودند و این خود دلیل بقای اسلام است .
کما اینکه اگر امروز در ایرانی که بخش قابل توجهی از مردمش شیعه دو آتشه هستند نیرویی بر سر کار آید که بگوید یا مسیحی میشوید یا شما را میکشیم (با فرض اینکه دسترسی به اطلاعات آزاد نیز وجود نداشته باشد) پس از گذشت ۸۰ الی ۹۰ سال ایرانیان مسیحی میشوند . و این مسیحی بودن مردم ممکن است تا هزاران سال هم ادامه داشته باشد .
حال آن زمان که اطلاع رسانی به شکل امروزیش نبوده و تمام داستان ها سینه به سینه نقل میشده تازه اگر ترسی وجود نمیداشت ، متوسط طول عمر افراد نیز چیزی حدود ۳۵ تا ۴۰ سال بوده اصولن پس از ۶۰ تا ۷۰ سال چیزی از ایرانیان به زور مسلمان شده باقی نمیماند ! که اسلام نتواند تا ۱۴۰۰ سال دوام بیاورد .