[Dariush]

یکی از اصول اساسی فرهنگ همزیستی ،احترام به آیین و اعتقادات دیگران است که بی آن اصلا همزیستی رخ نمی دهد! هر جامعه ای حتی یک جامعه ی سکولار هم برای خودش آیینها و اعتقاداتی را دارد که کسی که در آن جامعه زندگی می کند علیرغم میل باطنی اش مجبور به محترم شمردن و حتی پیروی از آن است. برای نمونه در هنگام معرفی و احوالپرسی " دست دادن " نشاندهنده ی دوستی است که خب اگر شخص مقابل به دلیل مسلمانی دست ندهد یک حس بدی را به طرف مقابلش منتقل می کند و گویی دستِ دوستی را رد کرده است و نه یک دست فیزیکی!!

اینجا بحث سر این نیست که چرا روزه خواری می کنند چرا که اصلا اصطلاح "روزه خواری" برای فردی که خود را مسلمان نمی داند صدق نمی کند!! کسی که مسلمان نیست ملزم به روزه گرفتن نیست که حال بخواهد روزه اش را بخورد!!
بحث سر این "تظاهر" هست اینکه کمپین راه بیاندازیم و تعمدا و با هدف جلوی روزه داران بخوریم و بیاشامیم! وگرنه کسی با خوردن و نوشیدن دیگران کاری ندارد. فردی ممکن است گرسنه باشد و یا تشنه باشد و روزه هم نباشد خب دلیل ندارد که درصدد رفع گرسنگی و تشنگی اش بر نیاید!

اما اخلاق .. خب گویا واقعا اخلاق نسبی است.. برای نمونه بنده اگر وارد سرزمینی شوم که در آنروز مردمانش عزادار هستند حتی اگر آنروز بهترین روز زندگی ام باشد و دلم بخواهد رخت و جامه های رنگارنگ بپوشم و به آهنگ های شاد گوش دهم و ساز بزنم و پایکوبی کنم ... اما به احترام مردم ِ آن سرزمین و غمشان، سکوت پیش گرفته و شادی ام را آشکار نمی کنم! این یعنی احترام به انسانیت و نه مقدس شمردن دین و آیین دیگران!

وقتی بخواهی با پس گردنی به بچه یاد بدهی که توی اتاق نشاند،
اگر فرصتش را پیدا بکند، نه تنها توی اتاق خواهد شاشید، بلکه
وقتی خواب هستی میاید توی تختت میشاشد!

مسلمانها میخواهند که حقی همه برای خود و دیگران قائل هستند (یعنی حق بدیهی
خوردن و آشامیدن ) را از غیرخودی ها سلب بکنند و روزه خواران را میگیرند شلاق میزنند،
به زندان می اندازد و به او فلفل و پیاز میخورانند (جالب آنکه در قانون سه بار روزه خواری
در ملا عام میتواند حکم اعدام در پی داشته باشد!)، بعد که یک عده ای می آیند
به تمام اینها به شکلهای مختلف اعتراض میکنند (که مسلما یکی از راههایش هم این است
که مظاهر روزه خواری شان را به رخ آنان که برایشان محدودیت کرده اند بکشند)
، ناله ها برمی آید که ای وای باز دارند به ما توهین میکنند، چقدر ما مظلوم هستیم!

من به دوستان این هشدار را بدهم که این مظلوم نمایی ها فقط تا زمانی ست
که دست اینها از شما دور باشد، اگر دستشان به شما برسد، همان داستان
شلاق و فلفل و پیاز است.

احترام به عقاید دیگران و اینها هم که ....