[Mehrbod]

اینروزها ماه رمضان است ، ماهی که در کشورهای اسلامی بسیار ویژه است و خاص. مسلمانان در این ماه روزه می گیرند و بیشتر از روزهای دیگر سال به عبادت و شب زنده داری می پردازند. اما در این میان هستند مسلمانانی که در عین مسلمانی اعتقادی به روزه ندارند و یا مسلمان زاده های خرمندی (!) که به خدا هم اعتقاد ندارند چه برسد اسلام و از اسلام روزه اش!!
اما در جامعه اسلامی بیشتر مسلمانان روزه می گیرند و یا دست کم به آیین روزه احترام می گذارند و در طی روز نه می نوشند و نه می خورند. اما آنان که مسلمان نیستند ولی در یک جامعه ی اسلامی زندگی می کنند چه؟ آیا آنها نیازی به احترام گذاردن به آیین را ندارند؟! و آزادند که در روز روشن جلوی چشم دیگران که روزه اند بخورند و بیاشامند؟ آیا این اخلاقی و انسانی است که در میان جمعی که مشغول انجام آیینی هستند به آن ایین توهین کرد؟ آیا این اخلاقی است که در جلوی چشم افرادی که تشنه اند آب نوشید ؟

همه ی اینها را نوشتم تا بگویم به کجا می رویم؟ همین الان پیجی را دیدم که کمپین تظاهر به روزه خواری در رمضان بود و پیج هایی شبیه یه این! واقعا تاسف برانگیز است! اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید. کسی طرفدار برخورد فیزیکی و قهری با روزه خواران نیست اصلا هیچ برخوردی نباید بشود هر کسی آزاد است در هر زمانی که دلش بخواهد بنوشد و بیاشامد و این منع قانونی ندارد! و نباید برخورد قهری با این شخص صورت گیرد چرا که مجرم نیست. اما اخلاق این وسط چه می گوید؟ و اینکه کسانی که به عمد و هدفمند سعی در حرمت شکنی و توهین به اعتقادات و آیین دیگران دارند آیا انسانهای اخلاق مداری هستند؟ کسانی که کمپین ِ تظاهر به روزه خواری و مانند آن را راه می اندازند انسانهای خردگرایی هستند؟

چنان بر دل هر کسی بود دوست

نماز شب و روزه آیین اوست

حکیم فردوسی

به این در زبانزد پارسی میگویند «این به آن در»:

این = روزه‌خواری اسلامستیزانه
آن = زورگویی اسلام‌ریشه‌مندانه