[Mehrbod]

بله مدرنیسم در ظاهر ناهنجاری‌های اینچنینی را در خود
حل می‌سازد و به جامعه روش‌های بی‌آسیب
نمایش خشونت و تخلیه انرژی را می‌دهد. اما پرسش
این است که جامعه تا کجا می‌تواند عفونت‌های خودش
را ببلعد و هضم‌شان کند؟

با پیشرفت کنونی تکنولوژی جامعه‌ای در کار نخواهد بود که چنین نگرانی‌هایِ معنادار باشند. برای نمونه با پیشرفتی
که در ساخت هوشواره‌ها دیده میشود بزودی هوشواره‌ها از آدمی در همه‌یِ زمینه‌ها جلو خواهند زد و چیزی از
نژاد آدمی بجا نخواهد ماند. یا در چهره‌یِ بهتر, ابزارهای دستکاری ژنتیکی و اندیشه آن اندازه پیشرفته خواهند
شد که کسانیکه اینجور اختلال‌ها‌یِ رفتاری و روانی دارند با گرفتن دارو / medicine‌ درمان بشوند.

در جامعه‌ی سنتی، اگرچه روش‌هایی که بکار گرفته می‌شد
اغلب خشونت‌آمیز و وحشیانه بود، اما به جراحی‌ای می‌مانست
که تومور را یکبار از جایش کنده و دور می‌انداخته و از این منظر
اگرچه مساله به ساده‌ترین شکل‌اش حل می‌شده، اما نمی‌توان
منکر کارایی‌اش شد.

جامعه‌یِ سنتی تا زمانیکه در بستر "تمدّن" باشد کمابیش هربار به همین جامعه‌یِ نُوین میانجامد.
در کنار آن, چه جامعه‌یِ سنتی بهتر کند چه نُوین, با پیشرفت همروند تکنولوژی هر دو به یک سرنوشت دچار میباشند.