04-25-2012, 03:20 PM
سم هریس درباره زمین لرزه سال ۲۰۱۱:
یا خدا توانایی جلوگیری از فاجعه ای اینچنین را ندارد یا برایش مهم نیست و یا که اصلن خدایی وجود ندارد. در این سه صورت خدا یا ناتوان، بد و یا خیالی است. یکی از این سه را عاقلانه برگزینید.
تنها حس غم انگیز این است که این رخدادهای ناگوار و وحشتناک برای انسانهای بی گناه اتفاق می افتد. این درک الهام بخش شفقت است. از سوی دیگر، ایمان مذهبی کارایی شفقت است [نه خود آن حس]. اندیشه های چون "این رخدادهای ناگوار هم بخشی از تره بزرگ خدا است"، "هیچ حادثه ای در زندگی وجود ندارد [جبر الهی]" و یا "هرکس در لایه های مختلف دچار آنچیز می شود که سزاوار آن بوده" [پاسخ هایی که دینداران به اینگونه ریدادها می دهند] نتنها احمقانه بلکه سنگدلانه است. این اندیشه ها چیزی چون انکار کودکانه برای ایجاد حس همدردی با دیگران نیست. اکنون زمان بزرگ شدن و رشد فکری است و اجازه دهیم قلبمان در اینگونه هودس بدرد اید و بشکند [توجیه های مسخره نکنیم و همدردی انسانی و واقعی داشته باشیم]
یا خدا توانایی جلوگیری از فاجعه ای اینچنین را ندارد یا برایش مهم نیست و یا که اصلن خدایی وجود ندارد. در این سه صورت خدا یا ناتوان، بد و یا خیالی است. یکی از این سه را عاقلانه برگزینید.
تنها حس غم انگیز این است که این رخدادهای ناگوار و وحشتناک برای انسانهای بی گناه اتفاق می افتد. این درک الهام بخش شفقت است. از سوی دیگر، ایمان مذهبی کارایی شفقت است [نه خود آن حس]. اندیشه های چون "این رخدادهای ناگوار هم بخشی از تره بزرگ خدا است"، "هیچ حادثه ای در زندگی وجود ندارد [جبر الهی]" و یا "هرکس در لایه های مختلف دچار آنچیز می شود که سزاوار آن بوده" [پاسخ هایی که دینداران به اینگونه ریدادها می دهند] نتنها احمقانه بلکه سنگدلانه است. این اندیشه ها چیزی چون انکار کودکانه برای ایجاد حس همدردی با دیگران نیست. اکنون زمان بزرگ شدن و رشد فکری است و اجازه دهیم قلبمان در اینگونه هودس بدرد اید و بشکند [توجیه های مسخره نکنیم و همدردی انسانی و واقعی داشته باشیم]