[Russell]

بله راسل عزیز همه چیز شعار هست. مهم نتیجه گیریه. یکبار در خلال یکی از بحث های همیشگی با مهربد به این نکته اشاره کردم که مدیریت روز نتیجه گرا هست. برای پدر فرقی نمیکنه پسر روزی 2 ساعت درس بخونه یا 12 ساعت او فقط میخواد در فلان دانشگاه و فلان رشته قبول شده باشه. واقعیت اینه که خامنه ای هم به فکر ایران و ایرانیه ولی راه سعادت اینها رو از مسیر اسلام طی میکنه. خمینی هم همینطور. حالا مصدق نه راه سعادت رو از چیز دیگری دید. ملیگرا از راه دیگه ای میبینه. همه اینها شعار هست که نباید بهش پرداخت بلکه باید به نتیجه ها نگاه کرد. به خصوص برای مایی که میخواهیم قضاوت کنیم. چه بسا همین نظام اسلامی اگر در مملکت داری و اقتصاد موفق تر از شاه میبود همین الان ما کمتر بهش خورده میگرفتیم. این یک نکته.

بله، همه‌یِ این‌ها رو میشه حرکت در راه سعادت ملت دید، اگر که میهن‌پرستی
برای اون فرد چیزی بیشتر از شعار باشد کوروش جان. و حتی این هم کافی نیست
چراکه نیاز به بینش دارد وگرنه میشه دوستی خاله خرسه.

این هست که میشه از میهن‌پرستی زضاشاه حرف زد، بر مبنای عملش، ولی نمیشه
از میهن‌پرستی و پسر و نوه و خیلی‌هایِ دیگرش صحبت کرد. و برای همین هست
که رضاشاه تا آخرین لحظه ایستاد ولی دیگران نه.
«دست نامرئی» بازار هم کوروش جان میدونی که میهن نمیشناسه. این هست
که به نتیجه گرایش داره ولی نتیجه چیزی هست که با سعادت من و شما فرسنگ‌ها فاصله داره.