[kourosh_iran]

اسلام چاره دیگری جز قبول ظواهر ندارد چون نه محمد و نه مسلمین میتوانند نیت خوانی کنند و نه اسلام یک دینی هست که بشود از آن فقط یک برداشت داشت که براساس آن بتوان وارد حریم خصوصی شد و کسی را مجازات کرد.

خب مسئله همین است که چرا اینطور است، و میتوانست خیلی بدتر باشد. بطور مثال آیا نمیشد در اسلام در این زمینه هم به پیامبر اختیارات ویژه داده شود و ادعا شود که چون پیامبر متصل به خدا و وحی است و از درون و باطن افراد آگاه است و اینطور حرفها، پس میتواند در این موارد قضاوت کرده و حکم بدهد و قبول ظاهری را نپذیرد و طرف ها را مجازات کند؟ اینطوری یک قدرت خوبی برای سرکوب هر مخالف و تهدیدی به رهبر/سیستم داده میشد.
همینطور شاید میشد این حق را بصورت ارثی یا حتی به جانشینان/خلیفه ها نیز داد.
بشر خودش نظامهای فریبنده ای مثل کمونیسم را آن هم با ادعاهای مدرن و عدالت طلبانه و انسانی درست کرده است که از ادیان بدتر و خطرناک تر هستند! در اسلام کاری ندارند که تو عملا اعتقاد داری یا نه، نماز میخوانی یا نه، در نماز جمعه شرکت میکنی یا نه، به حیطهء شخصی ات کار ندارند، و خیلی مسائل و احکامش اصولا سود مشخصی برای دیگران و حکومت و قدرت حاکم ندارد (که بعضا علی الظاهر بعکس هم هست) بلکه مسائل و عبادات و اعمال شخصی هستند. در حالیکه مثلا آیا در کمونیسم شوروی شما جرات میکردی یک حرف مشکوک بزنی، در همایش های حزب شرکت نکنی، نقد و ایراد و به اصطلاح شبهه ای وسط بیاندازی، شعار ندهی، تظاهرات نکنی، ...، آنوقت بخصوص که یک دشمنی حسود شخصی ای چیزی داشتی یا کسی دنبال موقعیت و مقام شما در جامعه/حکومت میبود میتوانستند یک آشی برایت بپزند که آن سرش ناپیدا!

درست است که ادیان تاحدی خطرناک و خسارت بار هستند، اما دیگر نه در آن حد که خود بشر بوده است! و این خود جای سوال و انصاف پیش می آورد که پس هدف ادیان چه بوده است؟ آیا واقعا سراسر جعل و دروغ و برای اهداف قدرت طلبی محض و سوء استفادهء شخصی بوده اند؟ آیا ناشی از جهل و توهم و تخیل و اشتباه بوده اند؟ آیا ریشه هایی در حقیقتی داشته اند؟ گرچه من خود تمام چیزهای موجود در ادیان را قبول نمیکنم، چون دلیلی هم ندارد که آنها را دربست بپذیرم، اما بهرحال موضوعی پیچیده و محل بحث است و چیزهای درست و مفید نیز در آنها یافت میشود.