[kourosh_bikhoda]

من یک استدلال فرگشتیک درباره‌یِ غذا نخوردن‌ها طولانی شنیدم این بود که کنجکاو شدم، بالاخره در بیشتر طول تاریخ تکاملی انسان ما غذا خوردن بصورت منقطع بوده و شکار تا شکار بوده، مانند غذا خوردن شیر. این غذا خوردن زیاد و متداوم در زندگی مدرن ممکن است باعث ضررهایی شود و کارکردهای احتمالی و ناشناخته‌ای را (مثلا دفع سمومی را) از کار انداخته باشد. البته 30 روز روزه گرفتن تا 9 شب آنهم زیر آفتاب تابستان گمان نمیکنم اینچنین باشد ولی شاید انواع بدوی‌تر روزه چنین فایده‌ای داشته.

راستش تا جایی که من میدونم هر زمان بدن نیاز به مواد غذایی داشته باشه احساس گرسنگی میاد سراغ آدم. مثلن من مدتی بود به خاطر مشغله زیاد فقط میتونستم برم سر کار و شبم بیام منزل یه غذای عادی بخورم و چند ماه بود میوه نخورده بودم. ولی در این یک هفته که اوضاعم بهتر شده و وقت بیشتری دارم خود بخود به سمت میوه کشیده میشم انگار بدنم میدونه چه چیزی کم داره. من اصلن اهل میوه خوردن نیستم خیلی ولی الان ولع میوه دارم هنوز.

اینه که بعید میدونم غذا نخوردن فایده ای چیزی داشته باشه. شیر هم زمانی که بدنش نیاز داره میره سراغ غذا حالا ممکنه چند روزم چیزی نخوره.