[کوشا]

خودخواهی اخلاقی=منفعت طلبی
من گمان نمی‌کنم منکر آن باشید و البته بعنوان نکته‌یِ منفی نگفتم که شما اتهام بحساب آوردی.

رابطه تساوی بین این دو را متوجه نمی شوم چرا لزوما باید معنای هر نوع منفعت طلبی مساوی با خود خواهی اخلاقی باشد؟

ببینید کوشای گرامی ما داریم گفتگوی منطقی می‌کنیم، منطق هم فارق از جای ایستادن است. موضوع بحث هم مقایسه‌یِ منفعت خداباور و بیخداست.
شما یک نکته درباره‌یِ روانشناسی انسان‌ها مطرح کردید، من هم با کمی مایه‌یِ شوخی مخالفت کردم. ایرادی در سخن من می‌بینید بفرمایید.

این حرف شما زمانی صحیح است که همه ما انسانهایی آزاده و پاکباز باشیم و به موضوع مورد بحث فارغ از همه منافعی که ممکن به دست آوریم یا

از دست بدهیم نگاه کنیم اما نتیجه بیرونی که مثلا بیخدا و باخدا هر دو ادعای منطقی بودن عقیده خود را می کنند نشان از این دارد که

یک جای کار می لنگد و آن چیزی نیست به جز محل ایستادن و زاویه نگاه ما

دراینکه همه‌یِ آدم‌ها ضد حال می‌خورند که بحثی نیست، مساله ارتباط آن با خداباوری‌ست. مگر خداباوران یا مسلمین ضد حال نمی‌خورند؟ هم اکنون در عربستان و هنگام حج دوباره بیماری ویروسی شایع شده، خب این عده مسلمان هستند دیگر ولی ضد حال هم خورده‌اند. همچنین است برای زندگی بزرگان ادیان مانند اسلام که از انواع ضد حال در‌امان نبودند و در آخر هم مانند بقیه انسان‌ها مردند.

ببینید ما در اینجا قصد اثبات و رد وجود خدا بر اساس برهان را نداریم

مشاهدات بیرونی و تجربیات طولانی مدت ما به ما می گویند نتیجه عدم اعتقاد به وجود خدا به طور قطع و یقین در انتها حداقل صفر است

اما بر اساس اعتقاد به وجود خدا یک کوره راه احتمالی به خلاصی از بن بستی که در آن گرفتار آمده ایم وجود دارد لذا نتیجه احتمالا چیزی بیش از صفر است

و بر همین اساس مرگ و ضدحال های قبل و بعد از آن توجیه و تفسیر می شود و این

موجب برتری هر چند ضعیف راه خداباوری بر راه مقابل آن می شود.

اگر نقص عقلی و منطقی بر این نوع استدلال که به قول شما بر اساس منفعت است می بینید بیان کنید.