[mhgh]

1-مشاهده پیش از منطق هست،یعنی شما میتونید مشاهده داشته باشید ولی نتیجه گیری نکنید در عوض نتیجه گیری بدون مشاهده نمیتونه وجود خارجی داشته باشه.
استقرای تجربی هیچ قطعیت کاملی نداره،صرفا میتونه در مورد میزان محتمل بودن یک رویداد نظر بده و اتفاقا بسیاری از قوانینی که ادعای غیر استقرایی بودن دارند صرفا نتیجه استقرای تجربی هستند.(مثلا علیت)

2-بله پیشبینی های علمی تا اصلاع ثانوی هستند و به همین خاطر برخلاف سایر پیشبینی های قطعی موقع اثبات نادرست بودنشون "شرمساری" وجود نداره چون کسی ادعای ابدی بودنشون رو نمیکنه.
شمایی که "دلیلی" برای کار کردن قوانینی فیزیکی ندارید،چطور از خوردن سم اجتناب میکنید،چطور از بلندی نمیپرید؟چطور به مغزتون شلیک نمیکنید؟! آیا اعتماد شما به قوانین فیزیکی بیش از ایمانتون نیست؟! چرا هیچ کس جلوی دوربین های سعی نمیکنه تا شرایط"غیر عادی" رو جلوی دوربین های تلویزیونی(نه در کتاب های قصه!) به ما نشون بده!؟تا همه مردم جهان بهش باور پیدا کنند؟!:))
شما احتمال "بیشتر" نمیدید، "تقریبا" مطمئن هستید که قوانین فیزیکی درست هستند،چو اکثریت قریب به مطلق مردم جهان با رفتارشون این اعتماد رو نشون میدند و اقلیت ناچیزی هم با مردن یا آسیب دیدنشون! این رو به دیگران اثبات میکنند.

3-خب نکته اینجاست که اصولا این چیزی نیست که در نهایت رخ میده،چیزهایی اصل و بدیهی انگاشته ممکنه بشند که در اون بحث نیازی به فرضشون نیست.

نکته: دلیل رو تعریف کنید!:))

۱- اصولا استنتاج منطقی مستقل از موضوع است بخصوص، از مشاهده ‌بی‌نیاز است. مشاهده پیش از استنتاج است خب که چه؟! من نوشتم شما چطور با مشاهده قانونی را ثابت می‌کنید؟!

ولی چون علیت صرفا ناشی از استقرای ناقص هست میشه گفت بعضی چیزها علت دارند و بعضی چیزها علت ندارند.

شما که به همین راحتی قانون علیت را رد می‌کنید و می‌گویید بعضی چیزها علت ندارند چطور قانونی را با مشاهده و استقرای تجربی ثابت می‌کنید؟! آیا واقعا به این حرف خود معتقدید؟ آیا اگر مثلا خودکار آبی شما ناگهان قرمز بنویسد باور می‌کنید که بدون علت این اتفاق افتاده‌است؟! یا مثلا نزد یک استاد فیزیک بروید و از وی درباره‌ی دلیل یک پدیده‌ی طبیعی سوال کنید آیا شما باور می کنید که او بگوید آن پدیده بدون دلیل رخ داده است؟! شما در همان دامی افتاده‌اید که سعی داشتید مرا در آن گیر بیاندازید:
چرا هیچ کس سعی نمیکنه تا پدیده‌ای بدون دلیل رو جلوی دوربین های تلویزیونی(نه در کتاب های قصه!) به ما نشون بده!؟تا همه مردم جهان به وجود پدیده‌ای بدون دلیل باور پیدا کنند؟!:))

۲- این که من دلیلی ندارم یعنی این‌که من نمی‌توانم بصورت منطقی با یک‌سری استنتاج منطقی به این برسم که این سم مرا می‌کشد. در این مورد اتفاقا مسئله چندان مبهم نیست. آیا ممکن نیست کسی پس از خوردن سم زنده مانده باشد؟ کسانی بوده‌اند که به قصد خودکشی سم خورده‌اند ولی زنده مانده‌اند.

دلیل مراتبی دارد ممکن است چیزی برای من دلیل نباشد ولی برای شما باشد و حتی در زمینه‌های گوناگون تغییر کند. منظور من از دلیل چیزی است به دقت اثبات در ریاضیات. یعنی از چیزی درست با یک سری از استنتاج‌های منطقی به گزاره‌ی مورد نظر برسیم.

نکته: به نظرم شما بیش از آن‌چه باید خداناباور بودن خود را به رخ می‌کشید. من با همفکران شما بحث کرده‌ام. آن‌ها عموما خود را باهوش‌تر و باسوادتر از خداباوران می‌پندارند!