[Theodor Herzl]

کاپیتالیسم: مالکیت خصوصی بر ابزار تولید.
سوسیالیسم: مالکیت دولتی بر ابزار تولید.
کمونیسم: مالکیت عمومی غیرمتمرکز بر ابزار تولید، برچیدن دولت، کشور، ملت، طبقه و ...
آنارشیسم:مالکیت عمومی غیرمتمرکز بر ابزار تولید، برچیدن دولت، کشور، ملت، طبقه و ...


نقطه‌ی اختلاف بر سر مرحله‌ی گذار است، ما می‌گوییم دولت در ذات خود سرکوبگر است و هیچ مشخص نیست که فردای انقلاب نوک پیکان سرکوب را به روی ما برنگرداند، مارکسیستها می‌گویند مسئله ذات دولت نیست بلکه جهتمندی آنست و دولتی که به خدمت پرولتاریا درآمده سرکوبش هم خواستنی و به سود بیشترین میزان مردم خواهد بود. ما می‌گوییم بیایید همان فردای انقلاب به کمونیسم برسیم، آنها می‌گویند که نمی‌شود و باید آرام‌آرام جامعه را به موقعیتی چنان آرمانی نزدیک کرد. هر دو طرف استدلالات جالبی دارند ولی در پایان نمی‌توانیم به توافق برسیم و دو جناح باقی می‌مانیم.

در تجربه‌ی تاریخی هم هرگاه با یکدیگر متحد شده‌ایم و سرمایه‌داری را ساقط کرده‌ایم، فردای انقلاب همان برگشتن نوک پیکان به سوی خود بدنه‌ی انقلاب رخ داده و شما، ما را کشته‌اید!
حالا ولی اشکالی ندارد گذشته‌ها گذشته، قول بدهید که دیگر نمی‌کشید ما قبول می‌کنیم.

من خودم به روش انقلابی گری لنینی اعتقاد ندارم ، به نظرم نظریه خرشچف که باید سوسیالیسم ذره ذره تزریق بشود به یک جامعه بهتر است! ذره ذره سوسیالیسم را تزریق به یک جامعه می‌کنید که تا به خودشان بیایند کمونیسم آنجا برقرار شده است! برای همین من از سوسیال دموکراسی حمایت می‌کنم به عنوان مرحله ابتدایی رسیدن به کمونیسم و آنارشیسم!