[مزدك بامداد]

چگونه ممکن است که رفتارهای سلول های بدن بصورت جزء قابل پیش بینی نیست اما بصورت کل هست؟

ما میدانیم که زمستان ها سرد و تابستانها گرم است ولی نمیدانیم روز سوم ژانویه
سال ٢۰١۵ چند درجه دما دارد و باد از کدام ور وزیدن خواهد گرفت. در باره ی
یاخته و پیکر هم همین است، چرا که هرچه در جهان ریز تر فرو برویم، ریزگان
بیشتر و پراسنج ها بیشتر خواهند شد. درست مانند انداختن تاس در هر بار که
نیمتوانیم درست بدانیم که یک یا شش یا ۴ خواهیم داشت ولی در شش میلیون
تاس اندازی، من هم به آسانی پیش بینی میکنم که نزدیک یک میلیون ان،
شماره ی ۵ خواهد بود! پس رفتار های ریزگان، همدیگر را بگونه ای ناکار
میکنند که سرانجام یک رفتار قانون مند از انبوه آنان در نگاه کلان دیده میشود


•
پارسیگر