[مزدك بامداد]

شما عجب نگاه دانشیک و گیتیکی دارید!
مقصود دوستمان این بود:
«گذشته و نیستی دو عدم است و ایام عمر به این دو عدم محدود است و دمی بیش نیست، باید آن را به خوشی گذرانید و در خوشگذرانی باید شتاب کرد که زندگی لاله ای را ماند که چون پژمرد دیگر نخواهد شکفت...»
ترجمه‌ی منثور رباعیات خیام، مچتبی مینوی
«گذشته و آینده دو عدم است و ما بین دو نیستی که سرحد دو دنیاست، دمی را که زنده‌ا‌یم، دریابیم استفاده کنیم و در استفاده شتاب کنیم امروز را خوش باشیم.»

خب من اینجور "عرفانی" و فرامادی ! نیستم، بساکه چیزی را که دانش دریافته است
در یافتن مهاد های فرامنشی و رفتار هومنی بکار میگیرم. ایرانیان شوربختانه در
دراماتیزه کردن و فرامادی کردن داستان زندگی و چامه گفتن برای آن و آه و ناله
کردن و گوش دادن به نوحه و اینها چیره دستند و نمیتوانند دانش و خرد را چنان
که باید با جهان راستین مینوی پیوند دهند.
[SIZE=3]•[/SIZE]


پارسیگر