[Spehr]

رویهمرفته رایانش! خوشبختی کار نادانانه‌ای میزند!

ولی اینی که گفتید میشود یکجور «هُنود اندرونبینی / introspection effect», مانند
ریزگان در ریزجهان (microcosm) که خودِ فرایندِ اندازه‌گیری (پالش), جایِ آنها را می‌دگراند.


این گفتآورد هم در این راستا گیرا میزند:

I went to a happiness conference; researchers looked very unhappy ~Taleb

پارسیگر

بله همینگونه است.
و یک شاخه روانشناسی بتازگی آمده است که بسیار هم کارامد است به نام پذیرش و تعهدAcceptence & commitment .
که همین را میگوید، هر دشواری ای برای آدم پدید آید در گام نخست باید کاملاً آن دشواری پذیرفته شود.
مثلاً اگر آن تَن در تنگنا گیر کرده ، باید بپذیرد که همین است که هست! همان پذیرش هال اورا بهتر می کند.
و درگام سپسین کارهایی برای بهکرد ایستار کند.
ولی همیشه پذیرشه مهم تر است از کاری کردن.

پارسیگر