[مزدك بامداد]

نگر شما پیرامون ای سروده ی خیام چیست؟
خیام می را چه مینگرد؟

می همان می (باده) است دیگر. این اسلامیست ها که میگویند چه میدانم "شراب عشق الهی است" یاوه میگویند!
در همین چامه هم پیداست که خیام، با گریز به جهان مستی، میخواهد خود را از بیهودگی این جهان مادی برهاند
و آنرا فراموش نماید. "بار تن" همان زندان مادی است که ویر و روان ما ( که چیزی جز انرژی در گردش نیست)
در آن گرفتار است و همان باری است که ما ناچاریم برای برآوردن آرزو های آن، مانند خوردن و خوابیدن و ...
دست به هرکاری زده و گاه به هر پلیدی تن بسپاریم. همچنین این بار تن، درد ها و کاستی ها و گرفتاری های دیگر
به همراه دارد که می خوردن در باستان، (که در دین زرتشت هم از آن بنام نوشابه ی "هوم" هم یاد شده) آرام میبخشیده.

•
پارسیگر