[مزدك بامداد]

آقای مزدک
آیا شما هم همانند والدین خود کتابخانه ای به فرزندان خود هدیه کرده اید؟ آیا فرزندان شما هم مانند شما به علم و دانش علاقمند بودند؟؟ اگر علاقمند نشدند علتش چه بوده و اگر مانند شما دانش دوست بوده اند نتیجه کدام عمل و رفتار شماست؟؟

آری من هم خود یک نسکزار کمابیش بزرگ دارم که فرزندانم از ان بهره ور شده اند،
ولی باید گفت که همه به یکسان، گرایش به سوی دانش ندارند، برخی بسوی هنر
و برخی بسوی فند (که دانش ویژه و کرداری است) گرایش دارند. امروزه هم که
برای نمونه نوه ها بیشتر تنها با اینترنت سرگرم هستند و نسک کمتر میخوانند.
اکنون دیگر دانشمندان چنان پرشمار هستند و دسترسی به دانشها چنان آسان
است که شما نیاز ندارید که همه دانشهارا را فرابگیرید، بساکه تنها باید باید بدانید
که کدام آگاهی در کجا یافت میشود. بزبان دیگر شما باید جای کلید های دسترسی
به دانش را فرا بگیرید و نه خود دانشها را. گرچه دانش پایه ای در تراز دیپلم باید
داشته باشید و گرنه اسب سواری بی اینکه هرگز اسبی را دیده باشیم، دشوار است!
پس پاسخ پرسش شما این است که ما تا جاییکه در توان ماست، باید ابزار را برای
فرزندان خود فراهم کنیم و تا جاییکه فرزند، خود را ناچار و زیر فشار نپندارد، به او
راستا بدهیم ( هرچه پنهانی تر و زیرکانه تر بهتر) و بیش از ان نباید کاری کرد و
نباید کوشید که سرشت و پسند فرزند را دگرگون کرد و برای نمونه، اگر به هنر دلبسته
است، او را به سوی فند کشید. به وارونه، باید همان را که میتواند، نیروبخشید.
چون همبود تنها به دانشمند نیاز ندارد. ولی آنچه که به آگاهی های همبودین پیوند
دارد، باید تا جاییکه میتوان، فرزندان را در باره ی کار جهان، سامانه ی جنگی گرگ بازار
و بخور بخور سرمایه داری و ترفند های دین و مغزشویی دینی و .. روشن کرد که
کلاهشان را باد نبرد .و یا نروند عملیات استشهادی ! و باج و سواری به کلیسا و آخوند
و اینها ندهند و بدتر از همه ،عمله ی جهل آنها نشوند.
•
پارسیگر