[مزدك بامداد]

3-بیانگارید که من یک کودک خردسال هستم و به تازگی پدر و مادرم را از دست داده ام.بی پرداختن به بهشت و... چگونه به من دل داری می دهید ؟

بسته به سالمندی شماست، اگر از سه-چهار سال گذشته باشید، نیازی چندان
به پدر و مادر نیست و برای نمونه اگر پدرو مادر از هم جدا شوند، کودک
میتوان آنرا برتابد. دور رفتن پدر یا مادر هم درست مانند مردنشان است.
به هرروی در یک کشور پیشرفته اگر باشیم ، بچه ها خودایستا بار میایند
و وابستگی آنچنانکه ما از ایران یاد داریم در میان انها نیست، برای نمونه
کودک در آلمان از سه سالگی به کودکستان میرود، خودش یاد میگیرد که
جامه و کفش بپوشد و ... در چنین جایی من به او/شما میگویم که بزودی پدر
و مادر نوینی برای او پیدا خواهیم کرد ( در کشور های پیشرفته کودکان
خردسال فراوانی از سوی زن و شوهر ها بی فرزند یا جز آن، به فرزندی
خوانده میشوند (= فرزندخوانده میشوند) و این پدر و مادر نوین ، او را
بسیار دوست خواهند داشت و آرزوهای وی را برخواهند آورد. اینگونه
با امید به اینده و درود به زندگی، به سراغ شما خواهم آمد، چرا که چه
سودی از دروغی که دردی از کودک را درمان نمیکند که هیچ، همواره
هم در اندیشه است که چگونه به مادرش در بهشت بپیوندد! از این گذشته،
در ایران همچه فامیل بهنگام چنین رویداد مرگی، توی سر خود زده و
ناله و زاری و شیون میکنند که بچه ی بدبخت یک سری هم اینجا شوکه میشود!
سپس هم همه هی دلسوزانه نگاهش میکنند و میگویند بدبخت ننه مرده!
دیرتر هم یا همان فامیل پدرش را درمیاورند و برماند (ارث) ش را بالا میکشند
یا در یتیمخانه ی اسلامی به او تجاوز جنسی میکنند یا هردو !
•
پارسیگر