[undead_knight]

این احتمالا به قدمت تاریخ مکتوب بشر است و برآمده از Right of passage برای مردان است، که در تقریبا تمام قبایل و جوامعی که من خوانده‌ام مبتنی بر یک عمل بوده(حال آنکه برای زنان یا وجود نداشته، یا رسیدن به یک موقعیت جسمانی بوده نه رفتاری). مردان در کنار هم که قرار می‌گیرند نیز بیشتر کارهایی که می‌کنند و حرفهایی که می‌زنند برای اثبات مردانگی و اینکه ابنه‌ای و ... نیستند به یکدیگر است!

فمینیستها هم بدلیل فقر فلسفی وقتی با این موضوع روبرو می‌شوند اینکه آشکارا از مردان درخواست می‌کنند بخاطر منافع زنان از منافع خودشان بگذرند را اصلا ریاکارانه نمی‌یابند، و «مرد خوب» و «مرد واقعی» و ... هم باز به نظرشان اصلا مشروط کردن وجود یک انسان دیگر به پیروی از الگوهای رفتاری که آنها می‌پسندند نیست. من اما اگر بگویم «زن خوب»(و هرچه درپی آن بگذارم)، یا از آنهم جالبتر، «زن واقعی»، چنان به سرعت به سکسیسم و زن‌ستیزی و عقده‌ای بودن بخاطر بکارت و چه می‌دانم، نداشتن یک بیضه و ... متهم می‌شوم که نمی‌توانید بگویید یک دو سه: زن واقعی فوتبال بازی می‌کند. زن خوب جارو می‌کشد. زن حقیقی که از این حرفها نمی‌زند.

درک و بازشناسی این تضادها در برخورد جامعه با تبعیض جنسیتی که توسط زنان روا داشته می‌شود با تبعیض جنسیتی که بر زنان روا داشته می‌شود، نخستین گام برای شناخت زن‌محوری‌ست.

با تشکر از توضیحاتت ولی منظور من گسترده تر بود، همینکه کلا (خیلی وقت ها هم نه چندان ارادی) به جای اینکه تفاوت ها به رسمیت شناخته بشند اشخاص با استفاده از کلماتی مثل "خوب" یا "واقعی" سعی میکنند آلترناتیوهای دیگه رو از اعتبار بندازند.
نه فقط در مرود نقش های جنسیتی و ن هفقط در اختلافات ایدولوژیک بلکه در زندگی روزمره هم جریان داره.
کلمه خوب بیشتر بار اخلاقی داره وسعی میکنه طرف های مخالف رو تحت فشار اخلاقی بزاره و کلمه واقعی سعی میکنه ژست منطق گرایی بگیره، راستش هرچند هردوشون از دید من منزجرکننده هستند ولی دومی خنده دار هم هست چون اول وجود اون چیز رو به رسمیت میشناسه و بعد وجودش رو تکذیب میکنه:))