[Reactor]

راه‌هایِ گوناگون دارد, آسانترین و آزموده‌ترینِ آن باژ[1] گرفتن از سرمایه‌دار بهره‌کش و هزینه کردن و بازگردانی
آن برای توده‌یِ بهره‌ده است, چیزیکه در اروپا تا یک اندازه‌یِ مرزمندی داریم و هر چه بهزیستی[2] آنجا میبینیم, از همین میاید.

راهِ دیگر و آنچه من در این جُستار کوشیدیم بپردازم — ولی زیر خرواری از نوشته‌ها فرورفت — سپردن کار به ماشینها/روباتها بود, بگونه‌ای که همبودی[3] داشته باشیم که هر هومنِ[4] زنده
سزامندی[5] (= entitled) داشتن خوراک, نوشاک, پوشاک, درمان و سرپناه رایگان را بی نیاز از هرگونه کار و بیگاری داشته باشد. در چنین همبودی بیگمان همچنان کار و پیشه‌هایی[6] خواهیم داشت, کسانیکه میکوشند و کار میکنند هم فرنودانه[7] درآمد و تراز[8] زندگی
بالاتری دارند, ولی دیگر بهره‌کشی (دستکم به گستردگی امروز) نخواهیم داشت, زیرا بهره‌کشی تنها زمانی رخ‌میدهد که بهره‌ده اگر کار
نکند گرسنه میماند, ولی هنگامیکه کارگر گرسنه نبود و به کار برای برآوردن[9] نیازهای روزانه‌یِ خویش نمی‌نیازید[10] و تنها برای پیشرفت, بهکرد,
گسترش و افزایش دانش و خرد و رسیدن به چیزی والاتر و بالاتر از نان و آب بود که میکوشید, آنگاه میتوانیم خودمان را براستی خردگرا دانسته باشیم.

بروشنی, نیازی نیست از همین فردا ١٠٠% کارها به ماشین سپرده شوند, ولی میبایستی تا جاییکه میتوان کارها را به
ماشین سپرد (٧٠% بهتر از ٦٩% است, ٨٠% بسیار بهتر از ٧٠% است و ...) و مالکیت این ابزار فرآورش[11] خودکاریزه نیز بی چون و چرا بایستی همگانی باشد.

چنین چیزی از دید فندین میدانیم همین امروز شدنی است, یعنی اگر آن ١٠% مفتخور
سرمایه‌دارِ بالای هرم کمی از آز[12] و انگلواری خودشان بزنند و بسوی زیرساختارهای هر چه بیشتر فندین و
خودکاریزه روی بیاوریم, بیگمان میتوان ٧ میلیارد آدم زنده را تا اندازه‌یِ خوبی — نه آنجور که در اروپا باشد, ولی همچنان
خوبی — پشتیبانی نمود و بجای همبودی سرمایه‌دار و بهره‌کش و هومنستیز[13], همبودی خردپذیر و هومن‌دوست و دانش‌پرور داشت.

کارهای یَدی که در راه پیمایش پیشرفت تکنولوژی به روبات ها و کامپیوترها سپرده میشوند. الان هم بسیاری از تعدیل نیروی شرکت ها به همین دلیل است.
اما دید شما یک دید آرمانگرایانه است. ما تا رباتیک کردن دست کم اکثر کارهای سخت و یَدی هنوز راه در پیش داریم.

سیستم جایگزین پیشنهادی شما در زمان حال چیست؟