[مزدك بامداد]

-شما چگونه هوش کردیدکه فردوسی از معتزله بوده ، تا آنجایی که فهمیدم یک شیعه زاده است ، پس این بیت را (بر این زادم و هم بر این بگذرم/یقین دان که خاک پی حیدرم) چگونه تفسیر میکنید

شاهنامه شناسان از روی هر چامه پی میبرند که این از خود فردوسی بوده یا از نوسندگانی که در گذشته،
نسک هارا با دستنویسی باز می نوشته اند. برای نمونه میدانیم حافظ سنی و دیرتر بی باور بود ولی در زمان
شاه اسمعیل، برای انیکه دیوان و آرامگاهش از میان نرود گفتن بابا این شیعه است و یکی دو چامه اش را بجای
شیعه بودن جا زدند. این چامه ی "حیدر" هم از همان چامه های برساخته نوسندگان است. برای نمونه واژه ی
حیدر (= کسی که شکار و دشمن خود را زنده زنده[حی] میدرد) یک واژه ی روا در سالهای زندگی فردوسی نیست.
بیشتر این واژه ها مانند صفدر و حیدر، پس از شیعه شدن زورگی ایرانیان ، برای علی ، خلیفه ی چهارم مسلمین و
امام نخست شیعیان سرهم بندی شده. یا چامه ی دیگر که میگوید که هرکس با دودمان علی ناسازگار است،
" بی پدر" (حرامزاده) می باشد که شاهنامه شناسان، به روشنی گفته اند که فردوسی چنین زبان بی ادبانه و لیچارگو
نداشته و این زبان، زبان شیعه های متعصب و فرومایه است. دین پدرانش هم به روشنی در دست نیست و همه
ایشان را به انگیزه ی بزرگی و فرزانگی اش به خودشان میخواهند ببندند. مهند این است که بدانیم که حاکم شرع،
از گورسپاری او در گورستان ملسمین خودداری نمود! پس شیعه هم نمیتوانسته باشد، چون در زمان فردوسی شیعه
هم مسلمان شمرده میشد.

•
پارسیگر