[homayoun]

در جاییکه ولی میتواند راست بگویید و برایتان پیامدی ندارد (همچون اینترنت), بهتر است بی هیچ ترسی سخنتان را بی سانسور و نگرانی از دردناکی یا احساس دیگران بگویید. در بیرون
که این سخنان برایتان پیامد‌هایِ ناگواری[3] میتوانند دربر داشته باشند, بهتر است بس دوراندیشانه و هتا بزدلانه پیشروید و دست خودتان را تا زمانیکه نیاز نیست, رو نکنید.

اینکار چه سودی دارد؟ گمان میکنید دختران پس از شنیدن سخنان شما آهنگ دگرش در رفتار و پندار میکنند؟ یا آهنگ خورد کردن دماغتان؟
کی و کجا اینگون بوده که همه ی زنان پا به پای مردان کارکنند؟ در آمریکا یا روسیه؟ خوبه که هردو را به خوبی دیده ام.
از نخستین روز هومنی زن آدم او را به بدبختی کشاند...پس این اندیشه و امید خود را یا دور بریزید یا با خود بگور ببرید.
با مشت گره کرده نمیتوان دست کسی را به گرمی فشرد. همه ی پرسش من اینک اینجاست که چه باید کرد؟
شما پس از گفتن سخنان خود چه میخواهید؟ و از چه کسانی میخواهید؟ میخواهید جهان چگونه شود؟
آیا نه این است که امروزه در ایران دختران بیشتر از پسران به اندیشیدن میرسند و در کنکور هم دیده میشود
با اینکه پسران زاده شده هوش بیشتری دارند. دختران بهتر در کنکور دیده میشوند..
از 2000 تن نخست 1400 تا دختر است . از 10 تن نخست 9 تا پسر... چون پسران هوش بیشتری دارند.
پس اگر از خواسته خود سخن گفتید این پدیده که گفتم هم فراموش نکنید.
اینک بفرمایید!

پارسیگر