[Mehrbod]

یک دلیل دیگه بر کس شعر بودن حرف های ضد سرمایه داری و کارگر دوستی اینه که همه این جور آدمها (دستکم اکثرشون) خودشون سرمایه دار و پول پرست هستند. من در فامیلم چند قلم از این انسان های دهه 40، 50 میلادی رو میشناسم که خودشون حسابی مال و ملک دارند و کمکی به قشر کارگر نمیکنند. مثلن همینجا آقای [MENTION=14]Mehrbod[/MENTION] در جایی اظهار کرد که همیشه تامین بوده و بی نیاز از کار اقتصادی و بنابر این فرصت برای مطالعه زیاد داشته. البته من نمیدونم که ایشون در زندگیشون چه میکنند ولی سوای ایشون، برای امتحان درستی و واقعی بودن و اجرایی بودن تئوری این انسان ها خوبه ازشون بخواهید که بخشی از مالشون رو به خیریه هدیه کنند و با بخور نمیر زندگی کنند. خیلی آزمون خوبیه جان خودم

درسته, من با اینکه امروز همه‌یِ هزینه‌هایِ زندگی ام را خودم میدهم, ولی در زندگی این بخت‌آوری را داشته‌ام که خانواده ام ندار و بیچاره نبوده‌اند, جوریکه امروز هم میدانم اگر زد و بیپول و بیکار شدم, نیازی
نیست خودم را به ارزانترین بها به نزدیکترین بهره‌کش (= کارفرما) بفروشم, میتوانم با آسودگی و با توان چانه‌زنی بسیار بالا, نیروی کارم را به بهای گرانتری بفروشم (= بهره‌ی‌یِ کمتری به بهره‌کش بدهم).

از بیخ همینکه من میتوانم اینجا با شما گفتمان کنم و شستشوی مغزی نرفته ام نیز برای همین است که خانواده‌ام از من چشمداشت کار کردن و برداشتن باری از دوش‌اشان را نداشته‌اند — بوارونه‌یِ خانواده‌هایِ میانه و میانه به پایین که فرزند
تا به یک سنی رسید باید مانند برده کار کند تا خانواده از هم نپاشد, پس در فرجام زمان برای آسایش و دانش‌اندوزی و اندیشیدن آزاد (بی فشار بیرون) را داشته‌ام, چیزیکه بیشینه‌یِ مردم (= توده) ندارند و از همینرو نیز, از
آنها هرگز چشمداشت و خویشکاری اینکه دریابند در چه شرایط ناگوار و بهره‌کشانه‌ای به سر میبرند نیست, از من که اینجا طبیعت به من بخت و توان دریافت آنرا داده, ولی هست.



در کنار آن اینکه بیاییم پول امان را هزینه‌یِ خیریه کنیم تا بهره‌نکشیده باشیم نیز گفتم, راهکار آدمهای باهوش به آدمهای کودن است:

من احساسی از زیر پا له شدن نمیکنم ! به عکس تصور زندگی در آلونکهایی که نظام گَندی کمونیستی میخواهد بهم بدهد و تمام ثروت جامعه را بدهد به حاکمیت تن و بدنم را میلرزاند !
همچنین کسی که مخالف برده داریست ! برده خرید و فروش نمیکند .
من میگویم شما که میفرمایید :
پس هیچ مدله نباید در راه انداختن کار سرمایه دار بهشان یاری برسانید .
این یاری رساندن از خرید برق و لپ تاپ و کامپیوتر و ماشین و خوراک و ... از سرمایه دارها هست تا کار کردن مستقیم برایشان (اگر شغلی دارید که برای یک سرمایه دار کار میکنید).

نه این راهکار آدم‌هایِ باهوش به آدم‌هایِ کودن است که دستی دستی خودشان را از بازی بیرون بیاندازند, زیرا با نخریدن لپتاپ
و پس افتادن از دانش‌هایِ روز و رایانه و .. این تنها من هستم که از بازی بیرون میافتم و سرانجام کار از گرسنگی و بدبختی نابود میشوم,
سامانه‌یِ سرمایداری بجایش یک ستیزنده را بدست خودش نابود کرده و هیچ آسیبی هم از این راه ندیده است.

به سخن بهتر, در جاییکه نخورید خورده میشوید, نه تنها باید بخورید, که باید بهتر از دیگران هم بخورید.


از همینرو من در زندگی خودم با آگاهی هماگ می‌بهره‌کشم, ولی همواره این را در یاد دارم که همزمان در بلند-زمان دارم به
خودم و دیگران و سرانجام هومنی آسیب می‌رسانم و در هر ریختی و به هر بختی, سامانه را نکوهیده و میکوشم
آنرا بازراستادهم, بسوی چیزی مانند همبود کاررها, یا به سامانه‌ای که ابزار فرآورش همگانی باشند (دست دولت, دست خود کارگران, ...).

پارسیگر