[مزدك بامداد]

بسیار خوب. به جای بخشش هر واژه ای که مناسب است بکار ببرید. کسی به شما ظلمی می کند و شما زورتان نرسیده انتقام تان را بگیرید.
چگونه با این موضوع کنار می آیید و این موضوع را رها می کنید تا شما را اذیت نکند و مانع لذت بردن و استفاده شما از زندگی نشود؟

اگر زورم نرسد، من راه چاره جویانه ی میانه را میروم
. میکوشم که دوستان همدرد و یاران همراه و هم اندیشان
و ابزار جنگی و توانمندی و پول و .. را با دوراندیشی گردآوری
نمایم. میکوشم که ژرفتر و هوشمندانه تر کار کنم و آماده باشم
که بتوانم در سر بزنگاه، کین خود را بستانم. همزمان، میکوشم
که این تیرگی بر سراسر زندگی ام سایه نیفکند و این تلخی ها
را به خانواده و فرزندان نابرنا ، واگیر ندهم و بدینگونه سپری برای
خانواده ام باشم، و نیز سوخته دلی ام را به سر کسانی که زیر
سایه ی من هستند نکوبم. چرا؟ چون اگر داستان را سراسر
فراموش کنم، با خاموشی خود ستم را روا و ستمگر را آسوده دل
کرده ام و فرزندان و آیندگان را نیز بدان سرنوشت تلخ ایراخته ام
و اگر همه ی زندگی خود را بی دوراندیشی در راه کینه
نهاده و خونسردی و شکیبایی و برباری ام را از دست بدهم،
خودم و آنِ خودم از میان میرویم و باز دشمن آسوده دل میشود.
چو در تاس لغزنده افتاد مور
رهاننده را چاره باید، نه زور
•
پارسیگر