[مزدك بامداد]

بدبختی من همینجاست که دوست دارم انتقام بگیرم ولی نمی توانم با کینه جویی کنار بیایم. مطمئن نیستم انتقام گرفتن کار درستی باشد. بین عقل و احساس گیر افتادم. فکر نمی کنم با کینه جویی کمکی به پیشرفت خودم و جامعه کرده باشم. من عقده ام را سر او خالی می کنم او سر همسرش همسرش سر فرزندش، فرزندش سر همکلاسی و... این دومینو ادامه دارد. من چیز سازنده ای نمی بینم.

احساس می کنم اگر کینه جو باشم تفاوتی با او و میلیون ها نفر دیگر ندارم. تلافی کردن را رفتاری basic می بینم. می دانید که در جامعه ای هستیم که بیشتر مردمانش بلافاصله دچار سوء تفاهم می شوند و بهشان برمیخورد.

مثلا در جایی کارآموزی بودم باصاحب آن جا رفتار خوبی داشتم ولی بعد فهمیدم پشت سرم گفته از فلانی خوشم نمیاد چون آن روز که مرا در خیابان دیده مرا نادیده گرفته. درحالیکه من اصلا او را ندیده بودم. شما کافی است یکبار یادتان برود به طرف آقا بگویید یا احوال پرسی گرمی نکنید آنوقت باید انتظار کینه جویی داشته باشید. همین آدم برای من سرکار مشکل درست کرد تا جایی که بیخیال کارآموزی شدم. بارها دیده ام طرف زیر آب من یا شخص دیگری را زده چون نمی توانسته رقابت کند. من نمی توانم زیر آب او را بزنم چون خوشم نمیاد. با دیدن این رفتارها دوست دارم متفاوت باشم ولی در این جامعه گند اگر کمی شل بگیری به حساب بی عرضگی ات می گذارند اگر به نشانه احترام کمی خم شوی طرف سوارت می شود. اگر هم انتقام بگیرم برخلاف اصول اخلاقی ام عمل کردم چندباری هم که اینکار را کردم وجدان درد گرفتم و تغییر مثبتی در خودم و طرف مقابل ایجاد نکردم( دقیق تر اینکه تغییر منفی ایجاد کردم). از طرفی اگر هم کینه جویی نکنم چطور از این احساس روانی ناخوشایند خلاص شوم؟ آن وقت باید سر افراد خانواده که گناهی ندارند خالی کنم و هیج وقت هم ارضا نمی شوم و باید با تلخی زندگی کنم. یک عمر منتظر لحظه انتقام گرفتن به نظرم تباه کردن زندگی است.

شوربختانه شما در همبودی گیر کرده اید که دارای فرگشتی رو به تباهی است.
فرزانگان برابر پخمه ها شمرده شده و روی زرد اند، دزدان را زرنگ می شمارند و
آدمکشان را نماینده ی خدا! . این بیماری، یاخته های تندرست را هم هرچه بیشتر،
چنگاروار در خود فرو میکشد. در اینجا تنها گزینه ای که برای آدمهای درستکار و
پاکدست می ماند، یا توسری خوری و برتافتن ستم در خاموشی است، یا
فریاد برآوردن و نابودی و یا گریز. شما در این میان بسته به زیستبوم پیرامون تنگ
خود، باید راه میانه ای پیدا کنید، کمی از سختی هارا برتابید، اندکی از ستم هارا
پاسخ دهید و کینش را بتوزید* و اگر بتوانید، از آن پیرامون اندکی دور شوید تا فشار
و تنش برروی شما کمتر شود. همه ی ما که کهرمان فرامنشی نیستیم که استوار
به ایستیم که سرمان را ببرند، ما میتوانیم آرمانهایمان را در دلهایمان نگه داریم و
چشم براه روز های بهتر، "اندکی" بهتر از دیگران باشیم که از نابودی بگریزیم.
اگر بسیار بهتر یا هتّا بسیار بدتر هم باشیم، این دگرسانی بزرگ بیرونی, به
نابودی ما می انجامد. کهرمانانه مردن زیباست ولی همواره دردی را درمان نمیکند،
گاه همین نرمش کهرمانانه تر است، اگر بتواند در آینده به درمان دردی بینجامد.
اینهم که چه اندازه از زندگی و انرژی خود را برای کین جویی میگذرایم بسته به
بزرگی و گرانسنگی کین است. اگر کین هم نجویید و سالها از آن بدکاری رنج
ببرید هم زندگی تان تباه شده است، دستکم کینه به شما انگیزه و انرژی ایستادگی
و اندیشه و چاره جویی میدهد.

"آنکه گفت آری و آنکه گفت نه "
از برتولت برشت
http://dl.iranmeet.com/ebook2/anke-goft-...et.com.zip
•


*کینه = بغض، دشمنی از روی تلافی و انتقام grudge /Groll
کینه ورزیدن =بغض کسی را در دل پروراندن
کینه جویی= (در پی) گرفتن انتقام avenge
کینه توزی ( کینه توختن)= انتقام را بجای آوردن to redeem an avenge = revenge
توختن = to execute، to redeem-erstatten, durchführen (ادا کردن) بجای آوردن، ترمیم to repair, recover /wiederherstellen
وام توختن = پس دادن وام tilgen-erstatten / to redeem
جنگ توختن = عملی کردن و اجرای جنگ، جنگ کردن to fight a war
گفته میشود که این واژه ورتشی از دوختن است که یک جور ترمیم و زدودن پارگی و انجام دادن کارهای انجام نشده و ناقص است


پارسیگر