[مزدك بامداد]

۳- کدام شخصیتهای ایرانی (معاصر و تاریخی) را میپسندید؟

همزمانه (معاصر) : احسان طبری، پروفسور حسابی، دکتر تقی ارانی، علی اکبر دهخدا، ملک الشعرای بهار،
محمد علی افراشته، رضا شاه بزرگ،بیژن جزنی, شاپور بختیار، احمد کسروی، صادق هدایت، خسرو روزبه،
علامه طباطبایی، دکتر حسین فاطمی، صادق چوبک، ایرج پزشکزاد، به‌آذین، امیر نیک آیین، حیدر مهرگان،
تیمسار رحیمی ، تیمسار خسرو داد، موسی خیابانی ، هوشنگ ابتهاج، سعیدی سیرجانی ، رهی معیری،
هایده (خواننده) ، عماد رام ( خواننده و خنیاگر)
...

تاریخی : وزیر فرزین بزرگمهر بـُختگان، موبد موبدان مزدک بامدادان، زرتشت سپیتامان، کوروش هخامنش،
خشایارشا، سورنا سورن پهلو، بهرام چوبینه مهرانی، آذرپاد مهراسپندان ، شاپور اردشیران (شاپور یکم) ساسانی،
آریو برزن آریاوند، برزویه ی پزشک، ابن مقفع دستور، وزیر جعفر برمکی، خلیفه مامون عباسی، پور سینای بلخی،
فردوسی توسی ، خیامی نیشاپوری، ناصر خسرو کوادیانی ، بابک خرمدین، مازیار مازنی کارن وند،
ابومسلم خراسانی، ابو شکور بلخی، عماد الدین نسیمی، ماکان کاکی، نادرشاه افشار، خاقانی شروانی، ...

* * *
برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست
گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست


آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک
جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست


این قافله از قافله سالار خراب است
اینجا خبر از پیش رو و باز پسی نیست


تا آئینه رفتم که بگیرم خبر از خویش
دیدم که در آن آئینه هم جز تو کسی نیست


من در پی خویشم ، به تو بر می خورم اما
آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست


آن کهنه درختم که تنم زخمی برف است
حیثیت این باغ منم ، خار و خسی نیست


امروز که محتاج توام ، جای تو خالیست
فردا که می آیی به سراغم نفسی نیست


در عشق خوشا مرگ که این بودن ناب است
وقتی همه ی بودن ما جز هوسی نیست