[مزدك بامداد]

5) دیدگاه شما در مورد امکان جاودانگی انسان با پیشرفت علم چیست؟ آیا این را امکان پذیر میدانید ؟ زندگی جاودانه از نظر شما جذاب است یا ملال آور ؟

بی مرگی شدنی است، هم اکنون هم میدانیم که زمانسنج ژنتیک
هر کس او را به مرگ و نیستی می ایرازد (محکوم میکند) تا جا را
برای زادمان نوین باز کند. اگر ما به طبیعت نشان بدهیم که شایستگی
جاودانگی را داریم، به جاودانگی یا دستکم دیرزیستی بسیار دیرنده
دست خواهیم یافت. برای نشان دادن بهتر این سخن، به نمونه هایی
نگاه کنیم: آزادماهی ها در چالشی دیدنی به وارونه ی روند
رودخانه شنا میکنند و از آبشار ها بالا میپرند تا به سر رودخانه
رسیده و آنجا تخم گذاری کنند. این هماوردی را طبیعت برای آنها
نهاده که نیرومند ترین و شایسته ترین این ماهی ها به پایان راه
رسیده و کامیاب شود و ژن های سست تر دیگران را بپالاید و از
زیزستن بازدارد. پس طبیعت برای هر جور باشنده ای یک پالایه و
یک بازدارنده و یک چالش پدید اورده است که او را همواره بهتر و
نیرومند و سازوار نگه دارد. باری هر گونه ای از جانوران، زمانسج
درونی ژنتیک برای دیرندگی زندگی او پدید اورده که درخور زیستبوم
و ویژگی های زیستی اش است. از مگس یکروزه تا لاکپشت چند سد ساله.
[ATTACH=CONFIG]2482[/ATTACH]
هرچه یک گونه به فرزامی خود نزدیک تر شود و پایه های زیستی اش
کم سیج تر و کم ریسک تر باشند، دیرزیوی وی بدست طبیعت بیشتر
میشود. هم اکنون هم میانگین زندگانی هومن که در هزار سال پیش
شاید ۴۰ سال بود ( چون گروهاگروه کودکان و بزرگسالان و .. از وبا و
گرسنگی و .. میمردند) ، اکنون در کشورهای پیشرفته به بالای ۷۵ هم
رسیده است. چپیره ی همه ی گیتی که در ٢۰۰۰ سال پیش با میلیونها
شمارش میشد، اکنون با میلیارد ها شمارش میشود! پس اکنون چالش
در پیش روی ما این است که با بکار گیری خرد، در دادگری همبودین و
در بهزیستی و در آشتی و آرام بکوشیم که خود را با بمب هایمان ناکار
نکنیم، همدیگر را شکنجه و تیرباران برای پول و سروری ننماییم و
پولهایی را که برای جنگ و آدم کشی و ترور و ترسانیدن همدیگر بکار
گرفته ایم، در راه دانش پژوهی های ژنتیک، فیزیک، کیهان نوردی و ...
بکار گیریم و اینگونه شایستگی خود را برای جاودانگی نمایان کنیم و
گرنه وای بر ما اگر خلخالی و لاجوردی به زندگی جاوید دست می یافتند!

زندگی جاوید میتواند اندوه برانگیز و دلزننده* باشد اگر خوشی های زندگی
از میان بروند. ولی تازمانی که شما میتوانید از زنده بودن خود خوشی و
نیکویی بدست بیاورید، زندگی همچنان گیرا خواهد بود. گویال های بیکران
هست که میتوانید با کیهان پیما ها بدانها رهسپار شوید و نوآوری و آفرینندگی
خود را در ساختن و آبادی انجا بکار گیرید. شما اگر هفته‌ای یکبار هم چلوکباب
بخورید، از ان دلزده نمیشوید اگرچه هفتاد سال باشد، پس در هفت هزار سال
هم دلزده نخواهید شد چون این یک نیاز و یک سرچشمه ی خوشی است که
همواره و دوباره میتواند برای شما شادی اور باشد.

•

*
دل‌زننده = ملال آور ، بی میل کننده
دلزده = ملول، بی میل


پارسیگر