[مزدك بامداد]

یه سوال از آقای مزدک.
برخی از نوشته ها و کامنت های بچه ها رو که میخوندم متوجه شدم که شما تاثیر زیادی روی چندتا از این بچه ها گذاشتید..
واقعا خودتون خداناباورید؟ بچه ها این تفکرشونو از شما یاد گرفته اند... !
چجور این همه سواد و تجربه میتونه به خداناباوری برسه؟؟!!
یادمه زیست شناسی دبیرستان رو که میخوندم بیشتر به وجود خدا معتقد میشدم..
شما که این همه ادبیات بلدید، قطعا هم باید مطالب عرفانی و اشعار خافظ و مولوی رو هم خونده باشید. معنای اونها رو هم فهمیده اید... چجور باز هم خداناباورید؟؟!
نمیگویم هرکی حافظ بخونه خدا باور میشه ها! منظورم اینه که این همه شعر در ستایش و اثبات خدا نوشته شده که همگی منطقی و اصولی هستند. شما با توجه به نوع علاقه تون، رشته اتون، بازهم خداناباورید؟!

دوست گرامی، درست به وارونه، برای خداباور بودن و پول به امامزاده ها ریختن،
هیچگونه دانش و آگاهی نیاز نیست. بیشترین کودن ها و ناآگاهان، باور ژرف به
خدا و جهان پنهان دارند. گرچه گاهی نیز هوشمندانی از خداباوری پدافند کرده اند،
بیشترشان گماشته های زیرک بهره‌کشان بوده اند، چرا که خداباوری از بهترین
ابزار های خرسازی مردم و بهره‌کشی از آنان و سوار شدن بر گرده ی آنان است.
همچنان که بهره‌کشان، گروهی از مردم را میخرند تا از سودهای آنان پدافند کنند
و از آنها ارتش و پلیس درست میکنند، میتوانند گروهی از هوشمندان را هم به بهای
بزرگتری بخرند که برای آنان، جهان بینی درست کرده و از آن جهانی بینی پدافند نمایند.
بز زبان دیگر از دو روش پدافند فیزیکی و پدافند روانی و اندیشوی، در برابر آزادی خواهان پایداری میکنند.
فزون بر این بایستی گفت که آگاهی ، اگر فرزام و همه‌سویه نباشد، به برآورد درست نمیرسد.
نیمه ای از فرهود، با دروغ هیچ دگرسانی ندارد و به همان اندازه زیان بخش است.
در نسک های ج.ا. و کشور های دین زده، تنها نیمی از فرهود که به سود فرمانروایان است،
آورده میشود، آنهم تا اندازه ای که بتواند کودکی را خر کند، مانند " پیرزنی چرخ نخریسی را
میگردانید، گفت اگر من چرخ را نچرخانم، چرخ می ایستد، پس این جهان هم گرداننده ای دارد!"
خب، آنها با این یاوه های کودن|فریب کارشان را پیش میبرند.
در باره ی حافظ و سعدی و اینها هم نباید اینهارا بیخودی گـُـنده کرد. اینها درست است که در ادبسار ما
جایگاه ویژه دارند، ولی جایگاه فلسفی و اندیشوی بزرگی ندارند، بویژه سعدی که از حافظ هم در این
زمینه کـِهتر است. فزون بر این، درستی بخشی از اندیشه های آنان، برابر این نیست که هر اندیشه ی
دیگرشان هم درست بوده باشد، گاهی یاوه هایی هم گفته اند. شوربختانه ما ایراینان یک خـوُی بد داریم
و آن اَوَست کردن و گـُـنده کردن برخی کاراکتر های تاریخی و دانشیک و ادبی و اینهاست و از بس گنده شان
میکنیم که خودمان هم نمیتوانیم دیرتر، هیچ نکوهشی در باره ی آنان انجام بدهیم ! نکته ی مـِهند دیگر اینکه،
در آنزمان، آگاهی ها و دانش امروزین نبوده و اکنون یک دیپلمه ی ما بیشتر از سعدی به دانش ها آگاه و چیره است.
[SIZE=3]•[/SIZE]

پارسیگر