[sonixax]

خیلی شاید ها هست ولی آیا آیا ما ماشین زمان داریم؟!حتی زمان انقلاب ایران هم امکان اینکه حکومت اینقدر مزخرف نشه بود ولی اون موقع هم کسی نمیتونست آینده رو پیش بینی بکنه.

چرا همون موقع اش هم خیلی ها آینده رو پیش بینی کرده بودند چون یک نیم نگاهی به تاریخ و گذشته داشتند .
روشنفکران زیادی هشدار دادند ، فیلمهای زیادی ساخته شد که سعی داشتند این مساله رو نشون بدند و توقیف شدند .
منتها مشکل مردم بر خلاف ادعای شورشیان 57 نه آزادی بود و نه وضعیت بد اقتصادی و نه دموکراسی . حقیقت امر هم اینه که ایران نه وضع بد اقتصادی داشت (به نسبت قبل و بعدش) ، نه از نظر آزادی وضعیت جامعه باز به نسبت قبل و بعدش بدتر بود و این چیزیه که خود جمهوری اسلامی چی ها هم تاییدش میکنند :

[video=youtube;GmpW3IDxnmA]http://www.youtube.com/watch?v=GmpW3IDxnmA[/video]

درد مردمِ بیسوادِ آن دوران یکی زیاده خواهی های اقتصادی بود که میشه بخشیش رو در وعده های خمینی پیدا کرد ، یکی بیضه اسلام بود (که شاه ایران خودش مسلمانِ دو آتشه بود و در راه سکولاریزه کردن کشور تلاش نکرد و عملن گند زد) و بخش کوچکی از جامعه هم بودند که دنبال رسیدن به آزادی های سیاسی و فردی بیشتر بودند که تعدادشون به قدری کم بود که هرگز نه صداشون شنیده شد و نه به بازی گرفته شدند . این طوری میشه که بعد از انقلاب توسط اراذل آخوند و ملا و طرفدار خمینی تمام طیفهای مختلف سرکوب میشند و کنار زده میشند و دلیل شکستشون هم این بود که عملن در اقلیت قرار داشتند و اکثریت اصلن شعور این رو نداشت که کشور رو در یک مسیر درست هدایت کنند .

ولی بعد از شورش 57 چه شد ؟!

• وضعیت اقتصادی روز به روز بیشتر و بیشتر به گند کشیده شد با اینکه درآمد های کشور خیلی خیلی بیشتر شده بود .
  
• روابط خوب سیاسی با جهان عملن از بین رفت .
  
• نه تنها مردم به دموکراسی نرسیدند و آزادیشون بیشتر نشد بلکه همون چُس مثقال آزادی هم که داشتند به باد فنا رفت و محدودیت دیگه نه تنها در زمینه انتقاد از عملکرد حکومت و وارد شده به برخی زمینه های اقتصادی خاص بلکه به پوشش و ریخت و دین و خوراک و روابط انسانها با هم هم گسترش یافت .
  
• به خاطر کشتار تقریبن تمام سران نظامی کشور و آهن پاره خواندن هواپیماهای اف 16 ای که آمریکا به ایران بدهکار بود و دعوا و کل کل با غرب و شعار های کیلویی صادرات انقلاب .... یک جنگ 8 ساله هم پاچه ایران شد که هنوز که هنوزه داره کشته میده .
  

همه اینها رو بذارید روی هم میبینید کسانی در سال 57 شورش کردند اصلن شعور نداشتند چه برسه به بینش سیاسی و درک درست از دموکراسی و آزادی . حقیقت اینه که شورشیان 57 تقریبن همه شان شعبان بی مخ های زمان خودشان بودند . کسانی که میریختند توی سربازخانه ها و سرباز بیچاره را میکشتند یا میرفتند شهر نو و پری بلنده رو زنده زنده میسوزوندند و بعدش توی شهر میگردوندند ! مابقی مردم هم که عملن اصلن نمیفهمیدند چی در جریانه یکیش مادر بزرگ خود من که در تظاهرات شرکت میکرد و بعدش این طوری شعار میداد :

ای شاه خائین آیم به سویت ، ای شهید حق آواره گردی - کشتی جوانان وطن آخ و وا ویلا !!!!

بقیه هم وضعیت بهتری نداشتند ، یعنی خیلی ها فکر میکردند دارند میرند پیک نیک ! تا قبل از عصر همه کارهاشونو میکردند غذاهاشونو بار میذاشتند میگفتند خوب حالا بریم تظاهرات ! اصلن توی باغ نبودند .
نتیجه هم میشه اینکه همون وحشی ها با پشتیبانی کسانی که اصلن توی باغ نیستند قدرت رو در دست میگیرند و کشور به این روز میوفته .

خوب مشخصن سیستم به خاطر اینکه مردم رو فقر اطلاعاتی قرار داده بوده مقصره ولی خود بدنه جامعه بیشتر مقصره و تنها راه اینکه این جامعه بفهمه دیگه نباید نفهمیده کاری نکنه همین بلایی بود که سرش اومد و به نظر من هنوز هم زوده که این بلا رفع بشه چون هنوز هم خیلی ها که تعدادشون هم کم نیست نفهم هستند .