[Dariush]

برای من هیچ‌چیز غم‌انگیزتر از سرکوبِ نشاط و امیدِ جوانانی که با شورِ سرشار قصدِ گفتگو و هم‌اندیشی با هم دارند نیست؛ گویی در برابرم تبر بر ریشه درخت زندگی میکوبند. همین است که من ،علارغمِ اثراتِ مثبتی که دوستان گاها گوشزد میکنند، غالبا از حضور در فضاهای اینچنینی سرباز میزنم، چرا که برایم سخت است دیدنِ چنین چیزهایی. و همین است که آزادی بیان برایم از نان شب واجب‌تر است. پیشنهادِ من به شما بیباکِ عزیز این است که سعی کنید خود را تاثیراتی که اقداماتِ سانسورگرایانه‌ی مالکان و گردانندگانِ آن لجنزار میتوانند بر روحیه‌ی روشنگرانه‌ی شما بگذارند، محفوظ بدارید؛ اینان نادان نیستند که سخنانِ شما ناکافی باشند، بلکه اقلیتی هستند (امیدوارم البته) که نمیخواهند بدانند و بفهمند، مطمئن باشید هستند خیلِ انسانهایی که اگرچه نمیدانند، اما شوقِ دانستن در آنها شعله‌ور بوده و فروتنانه کسانی را که آگاهی‌بخشی میکنند، سپاسگذار هستند. به آنها امیدوار باشید.