[Ouroboros]

ادب چیزی بجز افسار زنانه بر صراحت لهجه‌ی مردان نیست. از دیرباز این زنان بوده‌اند که سطح ادب را مشخص کرده‌اند، این یک زن است که تصمیم می‌گیرد چه چیز می‌تواند و چه چیز نمی‌تواند در حضور او بیان بشود. مردان در حضور خود نه فقط از اتخاذ ادبیاتی صریح، مبتذل و بی‌ملاحظه ابایی ندارند، عامدا آنرا به عنوان ابزاری برای تثبیت پیوندهای درون‌گروهی مورد استفاده قرار می‌دهند. زنان اما از آنجاکه این استفاده از زبان صریح را نمادی برای «خودمانی» شدن می‌یابند و هیچ علاقه‌ای به خودمانی شدن بجز با یک نفر ندارند، کاربرد لغات رکیک توسط کسی که او قصد صمیمیت جنسی با او را ندارد نشانه‌ی اینست که «او دارد بیش از حد خودمانی می‌شود».، پس آنرا کنترل می‌کنند و با محروم کردن مردان «بی‌ادب» از «امتیاز» هم‌نشینی با خودشان یکی از بهترین ویژگی‌های منحصرا مردانه را به زنجیر می‌کشند.

اگر شما در حضور زنان اسم ادوات جنسی را ببرید یا الفاظ رکیک بکار بگیرید یا حتی فقط صریح باشید و ملاحظه‌ی «عواطف» همیشه آویزان آنها را نکنید مایه‌ی بوجود آمدن احساس «ناراحتی» در ایشان می‌شود. احساس ناراحتی که برای پیشگیری از آن دستگاه عریض و طویلی Sexual harassment در غرب براه انداخته‌اند تا رفتار، گفتار و حرکات «بی‌ادبانه‌ی» مردان را کنترل بکنند. در فرانسه سوت زدن برای یک زن دو سال زندان دارد و جوک جنسی تعریف کردن در حضور زنان می‌تواند باعث اخراج شدن شما از محل کار بشود.

اینست که اگر می‌خواهید از بند بازی قدیمی که در آن زن تمام قواعد را مشخص می‌کند خلاص بشوید، بخشی از نبرد زیر پا گذاشتن حق زن برای مشخص کردن حدود امکان استفاده‌ی شما از زبان است، و در این راه تائید زنان باید که به پشم کیرتان هم نباشد.