[Ouroboros]

امیر قشر وسیعی از مردان ایرانی طرز فکرشون مثل شما هست که به این طرز فکر میگن طرز فکر مردسالارانه و زن ستیزانه. یعنی کارها و رفتارهایی رو برای خودشون مجاز میدونن ولی برای پارتنرشون غیر قابل بخشش و غیر مجاز. قشر وسیعیشون هم اینو تو زندگیشون عملی میکنن و کسی هم بهشون خرده نمیگیره.
ولی شرایطی رو برات توصیف میکنم و دلم میخواد خودتو در اون جایگاه بذاری و یه کم فکر کنی و بعد جواب بدی. فرض کن در جامعه ای هستی که مردانی که خود ارضایی میکنن در جایگاه اجتماعی بسیار پایین قرار میگیرن و حق شغل خوب و زندگی خوب داشتن رو ازشون میگیرن و همینطور زن و بچه دار شدن. یعنی اگر بفهمن تو خودارضایی میکنی از همه چی محروم میشی و تا آخر عمرت باید در شرایط بسیار سخت و ناهمواری و در تنهایی بسر ببری و راه امور گذران زندگیت هم مشاغل سطح پایین باشه. و تنها راه فهمیدنش هم این هست که بری در جایی خودتو به عنوان خودارضاگر معرفی کنی. چقدر احتمال داره بری و خودتو تحویل بدی؟

یک شرایطی را هم من برای شما توصیف می‌کنم، شاید کمی به کره‌ی زمین برگشتید:
تصور بکنید به محض تولد آلت تناسلی شما مثله کرده‌اند، هیچکس هم به آن اعتراضی نداشته و اگرهم موضوع را جایی مطرح بکنید که چرا ناقص کردن آلت مردان عادت روزمره است اما ختنه‌ی زنان فاجعه‌ی ضدبشری، مورد ریشخند و هزل قرار می‌گیرید. تمام دوران کودکی، نوجوانی، بلوغ و جوانی خود را درحال کتک‌خوردن، تحقیر شدن، سرکوب شدن و مورد آزار جسمی و روانی قرار گرفتن از سوی والدین، مربیان و همسالان قرار گرفته‌اید تا «مرد بشوید»، زیرا اساسا انسان مذکر مرد به دنیا نمی‌آید، مردی چیزیست که طی پروسه‌ای دشوار و نمادین به آن تبدیل می‌شوید، به قولی، مردی شدنی‌ست نه بودنی. هنوز مانده پسری را ببینم که از دست مادرش کتک نخورده باشد، یا دستکم مورد شکنجه‌ی عاطفی شدیدی قرار نگرفته باشد، و هنوز مانده یک فمینیست را ببینیم که به این موضوعات پرداخته یا اهمیتی برایشان قائل شده باشد. بعد هم می‌شوید برده‌ی سیستم و باید تا پایان عمر خرج زنتان را بدهید، مهم هم نیست که شاغل باشد یا نه، زن ایرانی کار کردن بیرون از خانه را حق خودش می‌داند، اما زمان اجاره خانه که می‌شود می‌گوید «پول من متعلق به خودم است، شوهر کرده‌ام برای چه؟». از مشاغل پست و دشوار گفته‌اید و حسابی مرا خندانده‌اید، مثلا کدام مشاغل پست؟ معدنچی‌گری، سلاخی، قصابی، رفتگری، فعلگی، حمالی، آتش‌نشانی، سربازی یا مسافرکشی؟ ۹۸٪ مرگ و میر ناشی از حوادث محل کار در ایران متعلق به مردان است، در آیالات متحده که نیروی کار دقیقا ۵۰-۵۰ تقسیم شده، هنوز ۹۰٪ به بالای شاغلان در این حرفه‌های پست مردان هستند و هنوز بالای ۹۰٪ از قربانیان صوانح محل کار را آنها تشکیل می‌دهند.

تصور بکنید از شما می‌خواهند که دو سال از بهترین روزهای عمر خود را جهت آموختن روشهای اصولی برای کشتن دیگرانی که نمی‌شناسید و کشته شدن برای دیگرانی که نمی‌شناسید به «خدمت سربازی» بروید، و اگر سرپیچی کردید از حق ازدواج، استخدام، ثبت سند، اخذ گذرنامه و ورود به دانشگاه محروم می‌شوید. کسی از زنان توقع رفتن به جنگ و کشته شدن برای دفاع از حقوقشان را ندارد. حال آنکه جامعه‌ای در طول تاریخ بشر نبوده که بر اجساد مردان جوان بنا نشده باشد، حتی یکی. شما هم روی کوهی انبوه از لاشه‌های مذکر نشسته‌اید و برایمان از «مردسالاری» سخن می‌گویید.

اما اینها «مهم» نیستند، مهم نیست که مردان اکثریت قریب به اتفاق اعدامیان سیاسی جمهوری اسلامی را تشکیل می‌دهند، اما اگر زن ِ قاتلی، که جرم او برای همه اثبات شده را می‌خواهند اعدام بکنند جنبشی جهانی جهت متوقف کردن حکم براه می‌افتد. مهم نیست که مردان از آغاز پدید آمدن «گذرنامه» برای اخذ آن باید از ده‌ها نفر غریبه امضا بگیرند، اما وقتی همان ِ زنان مشروط به یک امضا می‌شود گویی جهان به آخر رسیده. مهم نیست که مردان هم سنگسار می‌شوند، اما همه جا از آن به عنوان حکم ضد زن یاد می‌شود.

خلاصه آنکه زنی را ندیده‌ایم که به راستی خواستار برابری در مسئولیت‌ها و ریشه‌کنی عینی نابرابری‌ها باشد. آنچه هست مشتی شعار درون‌تهی‌ست که از بس بی‌نقد و سنجش تکرار شده همه آنها را بدیهی تصور کرده‌اند. پس تا آن زمان، شما پروپاگاند ضدمرد خود را پیش ببرید تا ببینیم کار به کجا می‌رسد. به هر حال فمینیسم برای ما چندان بد نبوده و لاشی‌گری دخترها در نهایت به سود مردان است زیرا از زیر بار سنگین این همه مسئولیت نامشروع(بالاخره یک روزی، نه بلادرنگ) رها می‌شوند، من اگر از آن بیزارم صرفا مسئله‌ی سلیقه‌ی شخصی‌ست. :e405: