[Ouroboros]

به نظر من بین موافق بودن و محترم شمردن نظر اکثریت تفاوت هست.
اشکالی نداره که مخالف حکومت باشیم حتی اگر برآمده از نظر 99.99 درصد مردم باشه،حتی اشکالی نداره که در راه تغییر دادنش تلاش کنیم و نیازی نیست موافقش باشیم.

مسئله این هست که نوع مخالفت چطور باشه اینکه تلاش بشه بخش قابل توجهی از مردم نظرشون رو (در فرض قبل) در مورد حکومت تغییر بدند یا اینکه تلاش بشه حکومت عوض بشه حتی اگر اکثریت اون رو نخواند.

من با تلاش برای تغییر نظر مردم موافقم،به هر حال هر اقلیتی شانس اکثریت شدن داره و تلاش برای اکثریت شدن هم بد نیست در مقابل با این مخالفم که متود حکومت داری به اصطلاح متمدانه، خردمندانه و خیلی علمی!(و یک سری صفات خوشگل که حافظم یاری نمیکنه) رو به زور به اکثریت تحمیل کنیم.

بحث کمی «عملی‌تر» از گفته‌های شماست.
نخستین چیزی که باید در چنان شرایطی تغییر داد «دموکراسی‌خواهی‌ست». وقتی نظام مستقر را برآمده از اراده‌ی ملی بدانیم آن‌را یک‌شبه از تئوکراسی ِ فاسد و روبه زوالی که در میان بی‌آبروترین دولت‌های موجود در جهان است بدل به دولتی دموکراتیک و منتج از خواست مردم کرده‌ایم. من با دموکراسی نیز مشکل دارم و آن‌را برای رسیدن به ازادی حقیقی کافی نمی‌دانم، اما هرگز موافق سرنگونی دموکراسی به سود سیستمی الیتیست نبوده‌ام و نیز هم‌اکنون نیستم. حکومت هرگز مشروعیت لازم برای بدل شدن به تریبون حقیقت را ندارد، اگرهم موضع ما بر حق، اما در تعارض با اراده‌ی مردم است، بهتر است حقانیت آن‌را جای دیگری بجز حکومت اثبات بکنیم، و کاری به نظام دموکراتیک و مردم‌پسند موجود نداشته باشیم.