[undead_knight]

خب دراینکه هر سلاح کشتار جمعی به نوبه خودش بسیار فاجعه بارتر و قدرتمندتر از یک سلاح متعارف هست شکی نیست ولی دراینکه کارایی،توان و گستردگیش چقدر میتونه باشه خیلی جای تردید هست.
ندیدم خیلی در مورد سلاح های شیمیایی بحث بشه،چون شاید بین دو بمب هسته ای و سلاح های بیولوزیک خطر کمتری داشته باشند پس به دو گزینه دیگه میپردازم.

اول اینکه سلاح های بیولوژیک در هر زمانی هزینه برتر از بمب هسته ای هست.در سلاح هسته ای ما نیاز به پادزهر نداریم،نیاز واکسیناسیون نداریم،تهدید کردن هدف با تهدید خودمون یکسان نیست مگراینکه طرف مقابل هم سلاح هسته ای داشته باشه.

حالا چرا اینطوره؟
اولین مسئله اینه که ساخت اسلحه بیولوژیکی که به اندازه سلاح هسته ای برای تمام جانداران خطرناک باشه کار مشکلیه،البته نه فقط ساختنش،بلکه ساخت واکسنش به طور همزمان(هرچند شاید کارایی نهایی این سلاح نابودی انسان باشه ولی در هر حال بمب هسته ای میتونه ما رو همراه سایر جانداران کره زمان نابود کنه)بزارید یه مثال بزنم،یک ویروس کامپیوتری کاملا دست ساز در یک محیط کاملا دست ساز و پیش بینی شده(سیستم های عامل) میتونه خسارات زیادی رو به همراه داشته باشه با این حال همین ویروس وقتی میخواد به یک سیستم عامل دیگه بره دچار اختلال میشه (مثلا بخواد از ویندوز 8 به لاین مک بوک بره) چه برسه به موجودات زنده که سیستم های عامل دست ساز نیستند و همه ابعادشون شناخته شده نیست.
خب این جز ضعف های کشتاری بود!
حالا اگر به جای باکتری از یک ویروس برنامه ریزی شده برای کشتار استفاده کنند(که بسیار موثرتر از یک باکتری میتونه باشه)خطر خود ویرانگری این حمله بیشتر میشه،چون حتی اگر فرض کنیم که کشور حمله کننده بتونه درصد قابل توجهی از جمعیت خودش رو واکسینه کنه(که هم هزینه بره و هم زمان بر) پیش بینی ناپذیر بودن یک ویروسی که حتی کاملا ساخته دست انسان هست،میتونه مثل شمشیر دولبه باشه،اینجا فرگشت به ضرر طرف حمله کننده وارد عمل میشه به این خاطر که نمیشه جلوی جهش ویروس ها رو گرفت و ممکنه در مدت زمان کوتاهی تمامی هزینه واکسینه کردن جمعیت خودی هم بی اثر بشه و یک ویروس بسیار قوی تر و خطرناک تر جهش پیدا بکنه.

مسئله اینجاست که سلاح اتمی فقط زمانی خطر نابودی همگانی رو داره(تقریبا تمام موجودات زنده)که به صورت گسترده استفاده بشه ولی یک سلاح بیلوژیک با یکبار استفاده میتونه نسل آدم ها رو کاملا منقرض کنه :)


در مورد اینکه شبه جاودانگی میتونه روی صلح طلب کردن کل جمعیت تاثیر بزاره موافقم ولی مسئله اینه که آیا حداقل جنگ های مدرن و معاصر هم نتیجه جنگ طلب بودن اکثریت جمعیت هست یا یک اقلیت که در اون جنگ منافعی دارند!؟

با پیشرفت تکنولوژی هم روز به روز نقش عامل انسانی در جنگ کمرنگ تر میشه و اینکه مثلا سربازا کمتر بشند در مقابل این قرار میگیره که جنگ افروزی هم نیاز به سربازان کمتری داره.


من هرجور فکر میکنم میبینم این نهاد دولت اول و آخر بدبختی های ماست،کی میشه از دستش راحت بشیم :))