[Mehrbod]

اینها ممکن است ولی دیگر پادزهر و اینها زیادی علمی تخلیست،پادزهر ایدز یا بسیاری بیماریهای موجود را تمام جهان اینهمه سال با اینهمه بودجه دارد سعی میکند بسازد هنوز تهش معلوم نیست.بعد چطور سلاحی به این حد کشنده قرار است پادزهرش هم با خودش تولید شود؟

راسل جان این اندازه پیچیده نیست‌، مانند همان ویروس کامپیوتری بهش نگاه کن، تن و مغز آدم هم یک برنامه و نرم‌افزار دارد.

ارگیومنت این دو هم بسیار متفاوت است.سلاح اتمی را به اشتباه فکر میشود جاهایی که ارزش نظامی دارد،سلاح بیولوژیکی (منهی پادزهر) معنیش خودکشیست بچه 2 ساله هم آنرا میبیند.نشان تفاوت هم اینکه انبار سلاح اتمی هنوز داریم ولی انبار سلاح بیولوژیکی نیست و قاطعیت محکومیت و ممنوعیت آنهم بسیار بی چون و چراتر از حتی سلاح اتمیست.

پادزهر گفتم چیزی پیچیده‌ای نیست. درآوردن کارکرد HIV هم در دسته‌ی Reverse Engineering میرود و هتا در یک برنامه بسیار
ساده کامپیوتری هم این کار سختی است، چه برسد به یک ویروس فرگشته پیچیده! ساختن ویروس آسانتر از شناخت و بازشناخت آن است.

بالا بردن ارزش زندگی هم بسیار خوب است ولی مغز خراب و دیوانه را درست نمیکند.همین امروز هم فایده زندگی بیشتر است،مشکل از نگاه و نحلیل است نه خود هزینه و فایده.کافیست یک Psychopath پیدا شود و قابلیتش را پیدا کند و آنوقت کار تمام است.

به هر روی این واقعیتی است که ما داریم، دیر یا زود جنگ‌افزارهای کشتار همگانی فراگیرتر هم میشوند و همین بمب اتمیک هم که
این اندازه امروز ساخت آن پیچیده است، در چند دهه بسادگی ساخت پیچیده‌ترین فندآوری‌های 100 سال پیش میشود.

راهکار نه در کنترل ساخت که در کنترل انگیزه کاربرد باید باشد، ریسک فندآوری را هم من در همان جستار بهمینسانی که خودت
گفتی اشاره کرده بودم، اگرچه ما میتوانیم ریسک آنرا کم کنیم، ولی با پیشرفت روزافزون آن گِرایند (احتمال) رخداد این فاجعه‌ها افزایش میابد: پیشرفت روزافزون فندآوری: به کجا می‌رویم؟