[Mehrbod]

اول اینکه مقایسه بمبهای امروزی با بمب اتم هیروشیما چرا باید باشد؟بمبهای بعد از آن صد ها برابر قوی شده اند.
چند درصد بمبهای هسته ای موجود جهان میتواند زمین را بکل نابود کنند.کاری که هیچ سلاح کشتار جمعی دیگری نمیتواند بکند.اینگونه سلاحها هم بدرد تروریستها میخورد و در جهان پیوسته امروز فقط یک تروریست میتواند از آنها استفاده کند در حالی که سلاح اتمی خطر استفاده دولتی دارد.
وقتی میگوییم خطرناکتر هم از بعد تعداد کشته میگوییم هم از بعد میزان احتمال وقوع.یک آنفلانزا که میآید نمیشود امروز محارش کرد بعد سلاح بیولوژیکی استفاده شده را چطور میشود مهار کرد که خودی ها را نکشد؟اینها بدرد همان ریزیدنت ایول و اینها میخورد تنها.

اینها نادرست است راسل جان، من سددرسد نمیگوییم جنگافزارهای اتمیک توان کشتار گسترده ندارند یا خطرناک نیستند، که براستی
هستند و باید حساب آنها را هم داد، ولی جنگ‌افزارهای بیولوژیکی چیزی سراسر دگرسان هستند و توانایی‌اشان در نابود از بمب اتم هم فراتر میرود.

برای دریافت آن بسادگی چون رایانه و ویروس بنگرید، یک ویروس رایانه‌ای میتواند بسادگی همه کامپیوترهای
جهان را بیالاید (آلوده کند)، بهمینسان فندآوری بسویی میرود که ما میتوانیم برای پیکر آدمی ویروس
برنامه‌ریزی کنیم. یک ویروس ساده میتواند همه ما را بسیار کامیابانه‌تر از بمب اتمیک، بسادگی در کمتر از چند ماه نیست و نابود کند.

ما تنها شاید یکی دو دهه تا رسیدن به این تراز فند‌آوری زمان داشته باشیم، پس از آن کشتن دیگران میتواند بآسانی نوشتن چند خط کُد باشد.

یک جواب کوتاه اینجا نوشتم
به نظر من تنها راه اینه که جنگ افروزی متوقف بشه و بتونیم در یک وضعیت صلح طلبانه پایدار به سرببریم مگرنه هر سلاح کشتار جمعی به نوبه خودش کل بشریت رو تهدید میکنه :)

نکته در این نیست که ما چه میخواهیم نامرده جان، نکته در این است که سیستمی که در آن هستیم از ما چه میخواهد.
دو نکته‌ای که در نامیرایی مادی + بالابردن تراز هوزیوی (hu-zivi، زندگی با کیفیت) نهفته در سنگینیدن کفه ترازو به سود زندگی است.

یک تروریست امروزین بیش از 60 70 سال زندگی نمیکند، اگر در زندگی کامیاب هم نبوده باشد از خود بچه‌ای به جا نمیگذارد و
اگر هوش یا شانس چندانی نداشته باشد زندگی خوبی هم برای از دست دادن ندارد، پس بهترین نامزد برای شستشوی مغزی
و باوریدن به بهشت و چیزهای نادانانه اینچنینی خواهد بود.

هنگامیکه اگر ما شمار آدمها را کاسته (کنترل زادگان) و به عمر آنها چند هزار سال بیافزاییم و زندگی‌اشان را
خوشی‌آور نماییم، آنگاه خواه ناخواه جنگ چیزی ناخواستنی به شمار میرود: شما اینبار نه 30 سال از زندگی‌اتان را
که 3000 سال از زندگی را از دست میدهد. اینبار نه تنها چیزی برای از دست دادن ندارد، که زندگی خوب و خوشی‌آورتان از میان میرود و ..

پس میتوان تا هزارسال دیگر گفت جنگ بد است یا جنگ‌افزارهای اتمیک، بیولوژیک و .. را برچینید و .. (که کار خوبی است)،
ولی تنها راه عملی برای برچیدن همیشگی خود جنگ بالا بردن ارزش زندگی و سنگین کردن هزینه‌های جنگ است.