[Russell]

تمام مشکل اینجاست که شما همچنان حکومت غالب را مانع این مسئله میدانید.در حالیکه من نظرم این است که چنانچه این حکومت به سلاح اتمی نیز دست یابد امکان استفاده از ان را نخواهد داشت.

من هیچ ارتباطی بین جمله اول و دوم نمیتوانم پیدا کنم.البته علاوه بر این من فکر نمیکنم اگر فردا اکثریت مردم هم بر ایران حاکم شوند قطعا دنبال استفاده از سلاح اتمی نیستند،البته این یک یک واقعیت است که احتمال پی گیری برای استفاده از سلاح اتمی و کلا جنگ بین دموکراسی ها احتمالش بسیار کمتر است تا حکومتهای غیر دموکراتیک.اتفاقا بخاطر همین تفکرات اکثریت مردم است که من میگویم با وجود ج.ا که سهل است بعد از برقراری دموکراسی فرضی هم ایران بمب اتم نباید داشته باشد.مردمی که شعار نابودی و مرگ بر فلان و بهمان میدهند و بجای مخالفت مردمی با سلاح اتمی و نیروگاه اتمی مانند ژاپن و آلمان بخشی از آنها دنبال گسترش سلاح اتمی هم هستند دیگر اصلا نباید سلاح اتمی داشته باشند.

اما این فرصت یکبار است و هیچ گاه دیگر نمیتوان نه به انرژی اتمی فکر کرد و نه به سلاح و دور نیست روزی که علاوه بر منابع طبیعیمان خاکمان نیز نذر حضرت عباس شود.و با مردی که با هر بادی به سمتی پرت میشوند چگونه میتوان مقابله کرد اگر سایه هایی از قدرت وجود نداشته باشد؟؟

این دیگر چه حرفیست؟
یعنی میفرمایید بمب اتمی بدرد ثبات حکومت مرکزی میخورد و حفظ منابع طبیعی میخورد !!!!!!!!!!!!!!!!
حکومت مرکزی دید زورش نمیرسد شهروندان خودش را با بمب اتمی تحدید کند؟؟؟!!!
بعد هم یکبار بودن شانس یکچیز ربطی به خوبی و بدیش ندارد و اتفاقا اگر چیز بسیار خطرناکیست (مانند بمب اتم که هزینه استفاده از آن انقدر بالاست که حتی احتمال بسیار کم اتفاق افتادن آن هم غیرقابل قبول است) باید مطمئن شد که قطعا اتفاق نمیافتد.مانند اینست که بگوییم ما یکبار فرصت پریدن در چاه را داریم پس بپریم که بعدا از دست میرود فرصت !!