[Dariush]

فلسفه شرق همیشه آمیخته با اندیشه های عرفانی و روحانی و مذهبی بوده است.اگرچه شاید خیلی ها این را یک عیب بدانند، از دیدگاه من زیبا، جذاب و شایان توجه است.نوشته ها و فلسفه های رمزآلود و اسرار آمیز اندیشه های شرقی در کنار موسیقی، ادبیات و متولوژی آمیخته به مضامین مذهبی(غیر از ادیان نفرت آمیز ابراهیمی) حقیقتا بی نظیر است و برایم بی نهایت زیباست.هرگز از خاطرم رفتنی نیست که خواندن متون آئین مذهبی هندی(مثل اوپانیشادها) چه لذتی برایم به ارمغان آورد.
از طرفی، تناسخ از دیدگاه من موجه ترین (قابل پذیرش ترین اما همچنان غیرقابل قبول!) تفسیرها برای مساله آفرینش احتمالی(!) است.یعنی گاهی آرزو میکنم کاش اینچنین بود.یعنی من اگر زمانی قصد آفرینش جهانی اینچنین را داشتم،شاید راهکار تناسخ را انتخاب میکردم.
افسوس که این ذهن مفلوکِ مفلوجِ من، به یادم نمی آورد که نام آن کتابِ سه جلدی آبی رنگ، پیرامونِ ادیان و فرهنگهای آسیای شرقی چه بود که دو سه سال پیش خواندم و میدانم برای آشنایی آغازین با فلسفه های شرقی فوق العاده بود.