[Ouroboros]

به گمانم خودتان هم دریافتید که من می خواستم بازی پدافندی و بسته ای را ارایه دهم تا موجب فرسایشی شدن مسابقه و خستگی شما، و سود بردن از افزایش گرایند خطایتان در تهاجم باشم.
این روش را در برابر بسیاری از شترنگ بازان که براستی مهارت خوبی هم داشتند؛ به کار گرفته بودم و در عمل هم خوب نتیجه داده بود؛ ولی گویا در برابر شما جوابگو نبود!
حال به نگر شما این شیوه را باید دگرگون نمایم؟ چون گمان نمی کنم در برابر شترنگ بازان برجسته؛ بتوانم با حملات دایمی، آن طور که شایسته است نبض بازی را به دست بگیرم.

این موضوع گفتگویی‌ست دیرینه و بسیار پر تب و تاب میان من و استادم، من همواره باور داشته‌ام که دفاع خوب، بسیار سخت‌تر از حمله‌ی خوب است. بازیکنی که در دفاع مانده تنها یک اشتباه با نابودی کامل فاصله دارد، حال آنکه در حمله اغلب فرصت‌های زیادی به شما می‌رسد، زیرا حریف به شدت سرگرم گمانه‌زنی پیرامون ترکیب‌های سه‌تایی و پنج‌تایی‌ست و فرصتی برای اندیشیدن به آنچه پیش چشمانش قرار گرفته پیدا نمی‌کند.. پیش آمده که من پیش روی بازیکنان برجسته دو یا سه اشتباه آشکار مرتکب شده‌ام اما از آنجاکه در حال ترتیب دادن آفندی گسترده(و طبعیتا او در حال پدافندی همه جانبه)بوده‌ام، او نتوانسته چنانکه باید از آن بهره بجوید، زیرا درگیر این بوده که آیا «اگر اول اینرا ایمن بکنم بهتر نیست؟» یا «بگذار نخست این اسب را برای دفاع از سمت وزیر اینجا بگذارم، بهتر کردن پوزیشن مهمتر از گسترش است» و ...

به گمانتان در برابر حریف های برجسته هم می توان اینچنین بازی کرد؟ آیا ریسک و خطر بیش از حد نیست؟

بهتر از دفاع در برابر دفاع است، بیشتر کسانی که به قرار گرفتن در یک موقعیت یا اتخاذ یک سبک از بازی عادت کرده‌اند به هنگام روبرو شدن با چیزی مطلقا در ضدیت با آن دستپاچه می‌شوند و احتمال اشتباهشان خیلی بالا می‌رود. تنها کاری که در بازی با یک حریف بسیار قدرتمندتر می‌توان کرد، امید برای بردن او بیرون از صفحه‌ی شترنگ است.

صحیح است که با این کار نبض بازی را از دستان حریف خارج می نمایم؛ ولی اگر در برابر حملاتش بازی به شدت دفاعی رایه دهم، موجب خستگی و سپس خطای محتمل او در حملات
پی در پی نمی شوم؟

چنانکه پیشتر گفتم دفاع خوب خیلی سخت‌ است، اگر بازیکن تهاجمی در سطح شما باشد، شاید بتوانید با دفاع خوب و پایاپای او را خسته بکنید، اما اگر فقط کمی از شما قوی‌تر باشد، آنوقت دچار دردسر خواهید شد. حال آنکه در تعارض قرار گرفتن مداوم با آنچه او سال‌ها می‌پسندیده و مورد علاقه‌اش بوده احتمال بالاتری برای جواب دادن دارد، خاصه آنکه در این روش شما توانایی انعطاف پذیری و دینامیک بودن هم دارید. اصولا شترنگ بازان در این رابطه به دو گروه تقسیم می‌شوند:
نخست آنانکه با حریف بازی می‌کنند
دیگر آنانکه با خودشان بازی می‌کنند

گروه دوم علاقه دارند گشایش‌هایی را انتخاب بکنند که حریف تا میان‌بازی نمی‌تواند دست به تبادل یا آسان‌سازی بزند، احتمال اشتباه در آنها کم است و پس از پایان گشایش، موضعی قدرتمند، تمپوی برابر، پوزیشن نسبتا ضعیف و متریالی یکسان دارند. برای مثال این بازی را بنگرید:

1. e4 e6 2. d4 d6 3. Nc3 a6 4. Nf3 h6 5. Bc4 Bd7 6. O-O Be7 7. Bf4 b6 8. Re1 Qc8 $6 9. Bd3 b5 10. a3 Qd8 11. Qe2 c6 12. Rac1 Qc7 13. Rcd1 Qd8 14. Bd2 Nf6

سیاه دارد برای خودش بازی می‌کند، و عملا کاری به بازی سفید ندارد. بدی ِ این متد اینست که پیشرفت شما بسیار کند می‌شود، اگر با ایرادی روبرو بشوید هیچ راهی برای مقابله با آن ندارید، زیرا مدت‌ها قبل ابتکار عمل را به سود امنیت خاطر رها کرده‌اید و تغییر برایتان بسیار سخت خواهد شد.

اینجا را خوب درنیافتم؟! می شود بیشتر توضیح دهید؟

یعنی اگر او تلاش کرد با اتلاف وقت الکی و تکرار چندباره‌ی حرکات شما را از کوره بدر بکند، شما هم تلافی بکنید و دو برابر طول بدهید و تا آنجاکه می‌توانید فرسایشی بازی بکنید!

من نتوانستم در آن تارنما آرشیو و بازی خودمان را پیدا کنم! آیا آنجا چنین امکانی ندارد؟ شما چگونه موقعیت های بازیمان را بازسازی نموده و حرکات را تحلیل می نمایید؟

افزون بر برنامه‌ای که راسل گرامی معرفی کرد، به این سایت جدیدی که آدرس دادم بیایید، در آنجا هم می‌توانید بازی‌ها را ذخیره بکنید، هم آنکه یک ماشین مجانی برای برسی بازی در اختیار شما می‌گذارد. من از همان ماشین استفاده کردم: lichess | Free Online Chess