[Rationalist]

چرا شرمنده؟! من اگر می‌باختم بیشتر خشمگین و مشتاق به تلافی می‌شدم تا شرمنده!

شرم ساری من در برابر شما بود که به سادگی مغلوب شدم و نتوانستم همتراز شما بازی کنم.:e303:
ولی برای خودم همچون دیگر شکست های زندگی؛ انگیزه و شور فراوانی ایجاد کرد تا برای جبران و موفقیت تلاشی فراوان داشته باشم! زیرا برای شترنگ ارزش فراوانی قایلم!

باید بیشتر بازی بکنید تا ایرادها و مشکلاتی که دارید به مرور برطرف بشوند. بدون بازی کردن با حریفان قدرتمند هم که چنین چیزی میسر نیست.

درست می فرمایید؛ من از دیرباز علاقه فراوانی به شترنگ داشته و دارم؛ ولی شوربختانه شرایط دشوار و طاقت فرسای زندگی امان نمی دهد که بیشتر بتوانم بازی کنم و در آن پیشرفت نمایم.

1. بکوشید با سفید دفاع نکنید، مگر آنکه حریف در سطحی بسیار بالاتر از شما باشد. درست است که پدافند در شترنگ آسان‌تر از آفند است، اما آنچه در حمله وجود دارد و مایه‌ی ارزیدن زحمت می‌شود «ابتکار عمل» است. آموختن چند روش بنیادین جهت حمله باعث می‌شود شما همواره با سفید ابتکار عمل را حفظ بکنید، و با یک بازی منفعل این برتری ِ به زعم من مهم را از دست ندهید.

به گمانم خودتان هم دریافتید که من می خواستم بازی پدافندی و بسته ای را ارایه دهم تا موجب فرسایشی شدن مسابقه و خستگی شما، و سود بردن از افزایش گرایند خطایتان در تهاجم باشم.
این روش را در برابر بسیاری از شترنگ بازان که براستی مهارت خوبی هم داشتند؛ به کار گرفته بودم و در عمل هم خوب نتیجه داده بود؛ ولی گویا در برابر شما جوابگو نبود!:e405:
حال به نگر شما این شیوه را باید دگرگون نمایم؟ چون گمان نمی کنم در برابر شترنگ بازان برجسته؛ بتوانم با حملات دایمی، آن طور که شایسته است نبض بازی را به دست بگیرم.

3. وزیر را رها بکنید! درست است که این مهره جلوه‌ای خیره‌کننده دارد و نمی‌توان به آسانی از او گذشت، اما نگاه داشتن وزیر حتی به قیمت تضعیف ناچیز پوزیشن هم بهایی‌ست سنگین. ما در این بازی دیدیم که شما برای باقی نگاه داشتن وزیرتان عملا دست به خودکشی زدید، و با آنکه می‌توانستید یکبار با فدا کردن آن بازی را برابر(و شاید حتی به سود خودتان)بکنید، و یکبار هم از شر مات شدن بگریزید، نگه داشتن آن‌را در اولویت قرار دادید. بیرون رفتن وزیرها باعث می‌شود بازی از آن تب و تاب جنون‌آمیز و تاکتیکی بیرون برود و فرصت کافی برای برنامه‌ریزی‌های استراتژیک‌تر به دست بیاید.

آری؛ اساس باخت من هم در اینجا بود! شوربختانه بیش از حد روی وزیر خود حساسیت به خرج دادم و بدتر از آن موقعیت استراتژیک آن بود(جلوی شاه)؛ که شما به خوبی از این موقعیت سود بردید!

اگر او مایل به بازی ِ آرام و دفاعی‌ست، دیوانه‌وار حمله‌های سهمگین ترتیب بدهید

به گمانتان در برابر حریف های برجسته هم می توان اینچنین بازی کرد؟ آیا ریسک و خطر بیش از حد نیست؟

اگر اهل حمله است، قبل از هرچیز فیل‌ها و وزیر را تبادل بکنید

صحیح است که با این کار نبض بازی را از دستان حریف خارج می نمایم؛ ولی اگر در برابر حملاتش بازی به شدت دفاعی رایه دهم، موجب خستگی و سپس خطای محتمل او در حملات
پی در پی نمی شوم؟

از حداکثر وقتی که روی ساعت دارید بهره بگیرید و حرکات را دستکم دو بار تکرار بکنید، اگر او قصد انجام کار مشابهی دارد، با شدت بیشتری مقابله به مثل بکنید ...

اینجا را خوب درنیافتم؟! می شود بیشتر توضیح دهید؟
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من نتوانستم در آن تارنما آرشیو و بازی خودمان را پیدا کنم! آیا آنجا چنین امکانی ندارد؟ شما چگونه موقعیت های بازیمان را بازسازی نموده و حرکات را تحلیل می نمایید؟:e303: