[sonixax]

یا دوستان آلیس و میلاد باید نشان دهند که فاکتورهای شناخت آهنگ چه هستند و چگونه میتوانیم آنها را بچَنتاییم

مشخصن فاکتورهایی وجود دارد

مهمترینشان هارمونی است که در بیشتر آهنگهای ایرانی (منظور این رپهاست) دیده نمیشود .

نکته بعدی سازهای استفاده شده است - سخت میشود سه تار یا چنگ را در کنار گیتار برقی قرار داد ! پس انتخاب ساز خیلی مهم است . در موسیقی های اخیر ایرانی (داخلی) اغلب یا اصلن سازی استفاده نمیشود (همگی با نرم افزار Cubase ایجاد میشوند) که همین موسیقی های جدید را الکترونیکی و مرده میکند و یا در صورت استفاده از ساز تنها به یک کیبورد راضی میشوند ! فکر نمیکنم نیازی به توضیح باشد که رندر کردن صدای ویولون با کامپیوتر و یا کیبورد تا چه حدی مصنوعی و مسخره است (حداقل تا به امروز).

سبک خیلی مهم است - طبیعیست که ایجاد کردن هارمونی بین دو سبک مختلف کاری بسیار دشوار است و مهارت بسیاری میخواهد - برای مثال میتوانید به موسیقی هاگارد گوش کنید که سعی کرده از ترکیب سبک متال و کلاسیک سبک جدیدی ایجاد کند که خیلی چنگی به دل نمیزند (البته بنده خوشم می آید) .

یک نکته بسیار مهم تمپو در موسیقیست - تمپو باید همواره ثابت باشد مگر اینکه شما به کل بخواهید موسیقی را در میان را مسیرش را عوض کنید و آن را دگرگون کنید که کم پیش می آید آهنگسازی بخواهد این کار را بکند .

جهش ناگهانی بین گامها هم موسیقی را گوشخراش میکند . شما نمیتوانید به ناگاه از یک گام خیلی زیر به گامهای بالاتر و خیلی بم بروید . نتیجه وحشتناک خواهد بود . همچنین کمتر پیش میآید که کسی ناگهان از گامهای ماژور به گامهای مینور برود . توجه داشته باشید که گامهای ماژور برای مثال در پیانو تنها با استفاده از کلیدهای سفید ساخته میشوند .

اگرچه بیشتر اینها در موسیقی هایی که موسیقیدانان چه ایرانی چه غیر ایرانی تولید میکنند رعایت میشود ولی اغلب در موسیقی رپرهای ایرانی رعایت نمیشود و یا اصلن وجود ندارند که بخواهد رعایت شود . بسیاری از این رپرها هم موسیقی جدید خلق نمیکنند بلکه تنها موسیقی یک بدبختی را میگیرند و روش فارسی تلاوت میکنند .

اگر همه اینها به بهترین شکل رعایت شود ما تازه یک موسیقی داریم که از نظر فنی خوشساخت است ولی هنوز در بعد ارزشیابی هنری اش راه زیاد است . اغلب موسیقی های زیبا سوای انسان حیوانات را هم تحریک میکند . مثلن اگر شما در منزل یک پرنده مانند قناری داشته باشید با پخش موزیکهای کلاسیک میبینید که آن پرنده هم میزند زیر آواز ! ولی وقتی متال بگذارید آن پرنده یا ساکت میشود و یا جیغ میکشد .

مساله بعدی که شما میتونید در شناخت یک موسقی خوب مد نظر داشته باشید اینه که اون موسیقی رو چه مدت میتونید گوش بدید . خود من موسیقی متال خیلی علاقه دارم ولی بیشتر از نیم ساعت اگر گوش کنم سردرد میگیرم . ولی در کنارش موسیقی کلاسیک را ساعتها هم بریتان پخش کنند حداقل سردرد نمیگیرید !

موسیقی های ماندگار موجی نیستند ، یعنی به صورت یک موج گذرا نمی آیند و نمیروند . موسیقی های فعلی چه ایرانی و چه غیر ایرانی اکثرن به صورت موج هستند . یک مثال از خوانندگان ایرانی میزنم که دوستان داخل ایران خیلی خوب متوجه شوند :

خواننده ای تازه به ناگاه به دیگران معرفی میشود به نام "مریم دی جی" طی مدتی خاص هرجا که بروید صحبت از مریم دیجی است در تمام اتوموبیلها صدای مویزیکش تا ته زیاد است و اینترنت پر است از صحبت و مقاله و لینک دانلود آهنگهایش . چند ماهی همین طور است و بعد از آن دیگر خبری از مریم دی جی و آهنگهایش نیست .

اگر خواننده ساپورت مالی خوبی داشته باشد آهنگهای قدیمی ترش فراموش میشوند و موسیقی های جدیدش جایگزین میشوند - مثل بنیامین . این در صورتیه که موسیقی های به راستی زیبا ماندگار هستند و در هر زمانی هر شخصی که آنها را بشنود از شنیدنشان لذت میبرد - بخواهم از انواع ایرانی مثال بزنم بنده بیشتر از ۱۰ آهنگ نمیشناسم مانند "آهنگ خدای آسمونها" از طوفان که هنوز بعد از حدود ۴۰ سال از معرفیش آدم از شنیدنش لذت میبره .

لازم نیست یک موسیقی خوب حتمن متن خوبی داشته باشه - همینکه فراز و فرودها در موسیقی به جا باشه و باعث خسته شدن شنونده نشه میشه گفت که اون موسیقی موسیقی خوبی هست . اگر شما مثلن یک باره از تمپوی ۱۰۰ برید روی تمپوی ۷۰ و بعد دوباره برگردید روی ۱۰۰ و این روند تکرار بشه شنونده خسته میشه و دیگه به موسیقی گوش نمیده .

یکی از دلایلی که من به موسیقی رپ علاقه ای ندارم اینه که خیلی یکنواخته (منظورم تمپو نیست) فرض کنید شما مدام دارید یک ریتم ثابت رو بدون هیچ ملودی خاصی میشنوید که یک شخصی داره روی اون ریتم به صورت ریتمیک حرف میزنه . خوب چه قدر میتونید به گوش دادن بهش ادامه بدید ؟ در عین حال این رپ ها اکثرن سولو نوازی هم ندارند ، همون طوری که زیاد بودن سولو خسته کننده میشه نبودش هم آزار دهنده میشه .

خلاصه اینکه راه های شناخت یک موسیقی خوب خیلی زیاده ولی مهمترینش اینه که مخاطب از اون موسیقی خسته نشه . جناب ممد۱ اشاره کردند که موسیقی اصیل ایرانی خیلی هم باحال است ! ولی حقیقت اینه که موسیقی اصیل ایرانی تکراری ، یکنواخت و خسته کننده است و این رو حتا دست اندرکاران موسیقی اصیل هم بهش اعتراف کردند :

خلاقیتی در عرصه موسیقی سنتی مشاهده نمی شود
موسیقی سنتی: تکرار، تکرار و بازهم تکرار | مجله موسیقی ملودی
با خانواده | موسیقی سنتی؛ تکرار، تکرار، تکرار
دکتر حسن ریاحی: موسیقی سنتی در تکرار و تاریخ خود مانده است! | مجله موسیقی ملودی

یا بخوانید این نقل قول را :

رضا مهدوی ،رئیس مرکز موسیقی حوزه‌ی هنری:

«موسیقی اصیل ایرانی مرداب تکرار و رکود است که در کنسرت های اخیر نیز شاهد بودیم. اگر دلخوش باشیم از بین جمعیت 35 میلیون جوان کشور یا 10 میلیون جمعیت تهران 20 هزار نفر به موسیقی سنتی گوش داده باشند، اتفاق خوبی که نیست ناامیدکننده هم هست چرا که بالاخره هر استادی بعد از سالیان این تعداد هواخواه را هم نداشته باشد که جای شک و تردید دارد.»

که اینجا چاپ شده بود ولی حذف شد !!!!!

ولی بعد از این همه زیاده گویی ، به طور کلی موسیقی ای که خسته کننده نباشد و بعد از مدتی حذف نشود موسیقی خوبیست
شعر و ترانه هم زمانی مهم میشود که موسیقی قدرتی نداشته باشد ، اگر هر دو مزخرف باشند باید گل گرفت در استودیوی خواننده و ترانه سرا و آهنگسازش را !