[Anarchy]

می‌گوییم گنجینه‌ی زبانی ِ فارسی، متشکل از صدها بیت بی‌نظیر درسراسر ادبیات جهان است که یک فارسی‌زبان بالغ می‌تواند به آسانی، یا با دشواری بسیار اندکی آنرا بخواند، بفهمد و برسی بکند. اگر دست به «عربی‌زدایی» افراطی و بی‌مورد از زبان خود بزنیم، این امکان بسیار مهم و ارزشمند را از میان می‌بریم، ارتباط آن گنجینه‌ی پر ابهت و عظیم هنری و فرهنگی با جامعه را قطع یا دستکم بسیار اندک می‌کنیم و همه‌ی سرمایه‌های زبان فارسی را از میان می‌بریم. حال من می‌پرسم چرا باید چنین بکنیم؟ کسی توضیح نمی‌دهد.

اینکه بخواند با اینکه بفهمد متفاوت است...شما همه رو با خودت مقایسه نکن.من که دانش کمی در زمینه فهم شعر دارم!!! روزی هم اگر زبان ما پالایش شد این بحث شعر و اینها مثل الان هست قطعا...یعنی اگر زبان پالایش هم بشود باز توان رو خوانی این شعر ها خواهد بود...میمونه بحث مفهومش که نیاز به دانش آکادمیک خواهد داشت..
من فکر نمیکنم اسم این کار نابودی سرمایه های زبان فارسی باشه...شما متن های مثلا فارسی 500 سال پیش رو بیار...حقیقتا چقدرش قابل فهم هست به لحاظ ساختار جمله و اینها؟