[Alice]

یكی دیگر از سفسته های دشمنان پارسی سازی این است كه گویا با پارسی سازی، حافظ و خیام (!) و سعدی و .. را از دست می دهیم چون آنها چند درسدی واژگان تازی بكار برده اند كه یاوه ای بیش نیست. هم اكنون هم برای خواندن سعدی نیاز به واژه نامه است. پارسی سازی ، كنار نهادن واژگان تازی، در گفتار روزانه و در دانش و فرهنگ و نوشتار است و نه ناروا (ممنوع) كردن آن

مگر ما بیماریم در محاوره از واژگان زیبا و دلنشین ادبسارمان چون بوستان و گلستان ؛ دیوان حافظ ؛ دیوان غزلیات کبیر ؛ از نسک های فیه مافیه و مکاتیب ؛ مجالس سبعه و دیگر آثار منثور و چامه های بزرگان سود نبریم ؟

روشن است كه كسی كه فقه می خواند بخواند، یا چامه های پر از واژگان عربی، میتواند این واژگان را برای كار خودش یاد بگیرد. نه اینكه به وارونه، به انگیزه ی اینگونه كاربرد های اندك مانند فقه و چند تا دیوان، زبان پارسی را از مدرن شدن و زایا شدن بازداریم.

چندتا دیوان ؟ همین ؟
چه نیازی به مدرن شدن زبان پارسی است ؟ جز اینکه سرور مزدک مخالف سر سخت دین و تازیان هستند و همین پارسی گویی وی نیز از روی دین ستیزی است و اگر باهوش باشید پی می برید که این همه پارسی گویی بیهوده نیست ؛
فراموشم نمی شود که ایشان حتی توهین هایشان نیز با برنامه ریزی و هدف بود ؛ چه رسد به این همه پارسی گویی !

مگر ما واژه برای درود و بدرود و روز خوش و روزگارتان نیک و بامداد نداشته‌ایم که بجایش سلام و خدافظ و وقت بخیر و صبح آمده‌اند؟ پس
این چه جور توان گرفتنی است که خودی را می‌ویراند و بجای آن مینشیند؟ بیشتر که به تازش و تهاجم میخورد؟

توان زایش و زایندگی را افزوده و زبان را به معنای واقعی پرمایه ساخته است ؛ این یعنی زبان به راحتی نرمشپذیر است و می شود زبان سرود و آواز ؛ چنانکه می بینیم !

برای همین هم هست که در دانش هیچ پخی نیستیم. من هنوز هم در دریافت متساوی الاضلاع و نمیدانم راس و اینها دشواری دارم.

در اینجا جایگزین ساختن مناسب است ؛
برای درک بهتر مفاهیم ریاضی ؛ مثلاً جایگزین مساحت بهتر است بگوییم پهنه ؛ این کار نیکوست !