[Kaveh]

ما بالاخره نفهمیدیم دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را کاوه جان؟
واکنش هایی که مردم آمریکا به عقب نشستن اوباما از آزادی بیان داشتند خود بیان گر حدودآزادی بیان است. جایی که خود میت رامنی میگه: America will not tolerate attacks against our citizens and against our embassies. We’ll defend also our constitutional rights of speech and assembly and religion.
We have confidence in our cause in America. We respect our Constitution. We stand for the principles our Constitution protects. We encourage other nations to understand and respect the principles of our Constitution, because we recognize that these principles are the ultimate source of freedom for individuals around the world.
. My foreign policy has three fundamental branches.First, confidence in our cause, a recognition that the principles America was based upon are something we shrink from or apologize for; that we stand for that principles.
با این فرض شما مردم آلمان و اروپا هم پس از چاپ کتاب های نیچه باید میریختند سر او را میبریدند.(همانطور که میدانید نیچه به وضوح در کتاب های خود مسیحیان تندرو را با الاغ مقایسه میکند و حتی جایی یادمه خوندم که انسانهایی که میگویند خدا ما را رها کرده را با عبارت "خران خوش خنده" خطاب میکند.)
در باب خشونت هم دوستی میگفت این غربی ها لعنتی هر موقع یک فیلم میسازند که مسلمان ها اینطورند و آنطور،پس از انتشار آن بزرگترین دلیل برای اثبات درستی این فیلم ها رفتار های خود مسلمانان است.

من متوجه منظور شما نشدم.

به طور کلی اما به نظر من این نوع مفاهیم پاسخ قطعی ندارد. اینها در مرزهای آزادی بیان هستند.
به باور من فراتر و به باور بقیه دوستان در داخل مرزهای بیان جا میگیرند. می توانیم رویش بحث کنیم
و در آخر اولویت اصلی برای من حفظ آزادی بیان است تا محدودیت بیشتر برای آن.

در نهایت از قوانینی که برای ابراز عقیده و بیان هنری مرز تایین می کنند بیزارم ولی این آزادی را به
معنای مسئولیت بیشتر می دانم به این معنی که بیانی که منجر به خشونت و صدمه دیدن گروهی
از آدمها شود به همین ترتیب اثری که گروه خاصی (مشروع نه گروهی تبه کار و یا ضدجامعه) از جامعه
را هدف نفرت قرار دهد محکوم است و باید ممنوع شود.

بنده این فیلم را معادل با انتشار آثار ضدیهودی همچون پروپاگاندای نازیها می بینم. شباهتهای تاریخی
زیاد است و برای خودمان هم لازم می دانم اگر مخالفت و انتقادی به دین یا شیوه خاصی از دینداری داریم
آن را به نژادستیزی و نفی کلی آن گروه از آدمها بسط ندهیم. بلکه انتقادات به جا و مشروعی را پیش ببریم.

*مشروع در اینجا به معنی قانونی و درست به کار رفته نه مطابق شرع